Feria Sexta in Parasceve ~ Feria privilegiata

Divinum Officium Tridentine - 1888

04-19-2019

Ad Matutinum

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Creio em Deus, Pai todo-poderoso, Criador do Céu e da Terra;
e em Jesus Cristo, seu único Filho, Nosso Senhor, que foi concebido pelo poder do Espírito Santo; nasceu da Virgem Maria; padeceu sob Pôncio Pilatos, foi crucificado, morto e sepultado; desceu à mansão dos mortos; ressuscitou ao terceiro dia; subiu aos Céus, onde está sentado à direita de DeusPai todo-poderoso, de onde há-de vir a julgar os vivos e os mortos. Creio no Espírito Santo, na santa Igreja Católica; na comunhão dos Santos; na remissão dos pecados; na ressurreição da carne; na vida eterna. Amen.
Invitatorium{omittitur}
Invitatório{omitido}
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Astitérunt reges terræ, * et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
Psalmus 2 [1]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
Gloria omittitur
Ant. Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
Salmos com leituras {Antífonas e Salmos do Próprio do tempo}
Nocturn I.
Ant. The kings of the earth set themselves, * and the rulers take counsel together, against the Lord, and against His Anointed.
Salmo 2 [1]
2:1 Por que razão se embraveceram as gentes: * e os povos cousas vãs meditaram?
2:2 Os reis da terra levantaram-se e os príncipes reuniram-se * contra o Senhor e contra o seu Cristo.
2:3 Rompamos os seus laços: * e sacudamos de nós o seu jugo.
2:4 Aquele que habita no céu rir-se-á deles: * e o Senhor os ridicularizá.
2:5 Ele então lhes falará na sua ira, * e conturbá-los-á na sua fúria.
2:6 Eu, porém, fui por Ele constituído Rei sobre Sião, seu santo monte, * para pregar a sua doutrina.
2:7 Disse-me o Senhor: * tu és meu filho, eu hoje te gerei.
2:8 Pede-me e dar-te-ei as gentes como tua herança, * e estenderei o teu domínio aos confins da terra.
2:9 Governá-las-ás com vara de ferro, * e quebrá-las-ás como um vaso do oleiro.
2:10 Agora, ó reis, entendei: * instruí-vos, vós que julgais a terra.
2:11 Servi o Senhor com temor: * e com tremor alegrai-vos n’Ele.
2:12 Abraçai a disciplina, para que o Senhor se não irrite, * e não pereçais fora do caminho da justiça.
2:13 Quando brevemente se incendiar a sua ira: * bem-aventurados todos os que n’Ele confiam.
Omite-se Glória
Ant. The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against the Lord, and against His Anointed.
Ant. Divisérunt sibi * vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te projéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádjuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Jacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
Gloria omittitur
Ant. Divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
Ant. They part my garments among them, * and cast lots upon my vesture.
Salmo 21 [2]
21:1 Deus, ó meu Deus, olhai para mim, porque me abandonastes? * Os clamores dos meus pecados afastam de mim a salvação.
21:2 Meu Deus, clamarei durante o dia e me não ouvireis: * clamarei de noite e não por minha culpa.
21:3 Mas Vós morais no lugar santo, * ó glória de Israel.
21:4 Em Vós esperaram nossos pais: * esperaram e os libertastes.
21:5 A Vós clamaram e foram salvos: * em Vós esperaram e não foram confundidos.
21:6 Eu, porém, sou um verme e não um homem: * opróbio dos homens e abjecção da plebe.
21:7 Todos os que me viram escarneceram de mim: * falaram com os lábios e menearam a cabeça.
21:8 Esperou no Senhor, livre-o: * salve-o, se é que o ama.
21:9 Pois Vós sois quem do ventre me tirou: * minha esperança desde o seio de minha mãe. Fui do útero lançado para Vós:
21:10 Vós sois o meu Deus desde o ventre materno, * de mim Vos não retireis:
21:11 Porque a tribulação está próxima: * porque não há quem me ajude.
21:12 Um grande número de vitelos me cercara: * vi-me sitiado de gordos touros.
21:13 Abriram sobre mim sua boca, * como um leão arrebatador e que ruge.
21:14 Derramei-me como água: * e todos meus ossos se desconjuntaram.
21:15 Meu coração tornou-se como cera derretida * no meio das minhas entranhas.
21:16 Meu vigor secou-se como barro queimado e minha língua pegou-se ao paladar: * e conduzistes-me até ao pó da sepultura.
21:17 Porquanto me rodearam muitos cães raivosos: * uma turba de malignos me assaltou.
21:18 Traspassaram as minhas mãos e os meus pés: * contaram todos meus ossos.
21:19 Estiveram-me veramente considerando e olhando: * repartiram entre si as minhas vestes e lançaram sortes sobre a minha túnica.
21:20 Mas Vós, ó Senhor, não afasteis de mim o vosso auxílio: * atendei à minha defesa.
21:21 Livrai a minha alma da espada, ó Deus: * e minha única das garras dos cães:
21:22 Salvai-me da boca do leão: * e a minha humildade das hastes dos unicórnios.
21:23 Narrarei o vosso nome aos meus irmãos: * no meio da igreja Vos louvarei.
21:24 Vós que temeis o Senhor, louvai-O: * vós todos, descendência de Jacób, glorificai-O.
21:25 Tema-O toda a posteridade de Israel: * porque Ele não desprezou nem desatendeu a súplica do pobre:
21:26 Nem escondeu de mim a sua face: * mas me ouviu quando O chamava.
21:27 A Vós dirigir-se-á o meu louvor numa grande igreja: * cumprirei os meus votos em presença dos que O temem.
21:28 Os pobres comerão e serão saciados: e os que buscam o Senhor louvá-l’O-ão: * os seus corações viverão pelos séculos dos séculos.
21:29 Lembrar-se-ão e converter-se-ão ao Senhor * todos os limites da terra:
21:30 E adorá-l'O-ão na sua presença * todas as famílias das gentes.
21:31 Porque o reino pertence ao Senhor: * e Ele reinará sobre as gentes.
21:32 Comeram e adoraram todos os ricos da terra: * diante d’Ele se prostraram todos os mortais.
21:33 E a minha alma viverá para Ele: * e a minha descendência servi-l'O-á.
21:34 A geração vindoura será anunciada ao Senhor: * e o que fez o Senhor, os céus anunciarão a sua justiça ao povo que há-de nascer.
Omite-se Glória
Ant. They part my garments among them, and cast lots upon my vesture.
Ant. Insurrexérunt in me * testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
Psalmus 26 [3]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum ejus.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo ejus hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adjútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
Gloria omittitur
Ant. Insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
Ant. False witnesses are risen up against me, * and iniquity hath belied itself.
Salmo 26 [3]
26:1 O Senhor é a minha luz e a minha salvação, * a quem temerei?
26:2 O Senhor é o defensor da minha vida, * ante quem trepidarei?
26:3 Enquanto se aproximam de mim os malvados, * para devorar as minhas carnes:
26:4 Meus inimigos que me atribulam, * eles mesmos se debilitaram e caíram.
26:5 Se contra mim exércitos fizerem cerco, * o meu coração não temerá.
26:6 Ainda que se levante batalha contra mim, * mesmo assim esperarei.
26:7 Uma cousa só pedi ao Senhor, esta solicitarei, * é que habite na casa do Senhor todos os dias da minha vida:
26:8 Para ver as delícias do Senhor, * e visitar o seu templo.
26:9 Porque me escondeu no seu tabernáculo: * no dia do tormento me protegeu no recôndito do seu tabernáculo.
26:10 Ergueu-me numa pedra: * e agora ergueu a minha cabeça sobre os meus inimigos.
26:11 Circundei e no seu tabernáculo ofereci uma hóstia de júbilo: * cantarei e entoarei um salmo ao Senhor.
26:12 Ouvi, ó Senhor, a minha voz, com que clamei a Vós: * de mim tende compaixão e ouvi-me.
26:13 Meu coração Vos falou, meus olhos Vos buscaram: * Senhor, hei-de procurar o vosso rosto.
26:14 Não escondeis de mim o vosso rosto: * e Vos não retireis com ira de vosso servo.
26:15 Sede a minha ajuda: * me não deixeis, nem me desprezeis, ó Deus meu Salvador.
26:16 Porque meu pai e minha mãe me abandonaram: * mas o Senhor me acolheu.
26:17 Prescreve-me, ó Senhor, uma lei no vosso caminho: * e conduzi-me pela vereda direita, por causa dos meus inimigos.
26:18 Não me entregueis à mercê das almas que me atribulam: * pois contra mim se levantaram falsas testemunhas, mas a iniquidade mentiu contra si própria.
26:19 Creio ver as maravilhas do Senhor * na terra dos viventes.
26:20 Espera o Senhor, porta-te virilmente: * fortifique-se o teu coração e espera no Senhor.
Omite-se Glória
Ant. False witnesses are risen up against me, and iniquity hath belied itself.
℣. Divisérunt sibi vestiménta mea.
℟. Et super vestem meam misérunt sortem.
℣. They part my garments among them.
℟. And cast lots upon my vesture.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 1
De Lamentatióne Jeremíæ Prophétæ
Lam 2:8-11
8 Heth. Cogitávit Dóminus dissipáre murum fíliæ Sion: teténdit funículum suum, et non avértit manum suam a perditióne: luxítque antemurále, et murus páriter dissipátus est.
9 Teth. Defíxæ sunt in terra portæ ejus: pérdidit, et contrívit vectes ejus: regem ejus et príncipes ejus in géntibus: non est lex, et prophétæ ejus non invenérunt visiónem a Dómino.
10 Jod. Sedérunt in terra, conticuérunt senes fíliæ Sion: conspersérunt cínere cápita sua, accíncti sunt cilíciis, abjecérunt in terram cápita sua vírgines Jerúsalem.
11 Caph. Defecérunt præ lácrimis óculi mei, conturbáta sunt víscera mea: effúsum est in terra jecur meum super contritióne fíliæ pópuli mei, cum defíceret párvulus et lactens in platéis óppidi.
Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Omnes amíci mei dereliquérunt me, et prævaluérunt insidiántes mihi: trádidit me quem diligébam:
* Et terribílibus óculis plaga crudéli percutiéntes, acéto potábant me.
℣. Inter iníquos projecérunt me, et non pepercérunt ánimæ meæ.
℟. Et terribílibus óculis plaga crudéli percutiéntes, acéto potábant me.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 1
Lesson from the book of Lamentations
Lam 2:8-11
8 Heth. The Lord hath purposed to destroy the wall of the daughter of Sion: he hath stretched out his line, and hath not withdrawn his hand from destroying: and the bulwark hath mourned, and the wall hath been destroyed together.
9 Teth. Her gates are sunk into the ground: he hath destroyed, and broken her bars: her king and her princes are among the Gentiles: the law is no more, and her prophets have found no vision from the Lord.
10 Jod. The ancients of the daughter of Sion sit upon the ground, they have held their peace: they have sprinkled their heads with dust, they are girded with haircloth, the virgins of Jerusalem hang down their heads to the ground.
11 Caph. My eyes have failed with weeping, my bowels are troubled: my liver is poured out upon the earth, for the destruction of the daughter of my people, when the children, and the sucklings, fainted away in the streets of the city.
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. All my friends have forsaken me, and mine enemies have prevailed against me; he whom I loved hath betrayed me.
* Mine enemy sharpeneth his eyes upon me; he breaketh me with breach upon breach: and in my thirst they gave me vinegar to drink.
℣. I am numbered with the transgressors; and my life is not spared.
℟. Mine enemy sharpeneth his eyes upon me; he breaketh me with breach upon breach; and (in my thirst) they gave me vinegar to drink.


Lectio 2
Lam 2:12-15
12 Lamed. Mátribus suis dixérunt: Ubi est tríticum et vinum? cum defícerent quasi vulneráti in platéis civitátis: cum exhalárent ánimas suas in sinu matrum suárum.
13 Mem. Cui comparábo te? vel cui assimilábo te, fília Jerúsalem? cui exæquábo te, et consolábor te, virgo fília Sion? Magna est enim velut mare contrítio tua: quis medébitur tui?
14 Nun. Prophétæ tui vidérunt tibi falsa et stulta, nec aperiébant iniquitátem tuam, ut te ad pœniténtiam provocárent: vidérunt autem tibi assumptiónes falsas, et ejectiónes.
15 Samech. Plausérunt super te mánibus omnes transeúntes per viam: sibilavérunt, et movérunt caput suum super fíliam Jerúsalem: Hǽccine est urbs, dicéntes, perfécti decóris, gáudium univérsæ terræ?
Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Velum templi scissum est,
* Et omnis terra trémuit: latro de cruce clamábat, dicens: Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
℣. Petræ scissæ sunt, et monuménta apérta sunt, et multa córpora sanctórum, qui dormíerant, surrexérunt.
℟. Et omnis terra trémuit: latro de cruce clamábat, dicens: Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.


Leitura 2
Lam 2:12-15
12 Lamed. They said to their mothers: Where is corn and wine? when they fainted away as the wounded in the streets of the city: when they breathed out their souls in the bosoms of their mothers.
13 Mem. To what shall I compare thee? or to what shall I liken thee, O daughter of Jerusalem? to what shall I equal thee, that I may comfort thee, O virgin daughter of Sion? for great as the sea is thy destruction: who shall heal thee?
14 Nun. thy prophets have seen false and foolish things for thee: and they have not laid open thy iniquity, to excite thee to penance: but they have seen for thee false revelations and banishments.
5 Samech. All they that passed by the way have clapped their hands at thee: they have hissed, and wagged their heads at the daughter of Jerusalem, saying: Is this the city of perfect beauty, the joy of all the earth?
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. The veil of the Temple was rent in twain, from the top to the bottom,
* And all the earth did quake: the thief on the cross cried, saying: Lord, remember me when Thou comest into thy kingdom!
℣. The rocks rent, and the graves were opened, and many bodies of the saints, which slept, arose.
℟. And all the earth did quake: the thief on the cross cried, saying: Lord, remember me when thou comest into thy kingdom.


Lectio 3
Lam 3:1-9
1 Aleph. Ego vir videns paupertátem meam in virga indignatiónis ejus.
2 Aleph. Me minávit, et addúxit in ténebras, et non in lucem.
3 Aleph. Tantum in me vertit, et convértit manum suam tota die.
4 Beth. Vetústam fecit pellem meam, et carnem meam, contrívit ossa mea.
5 Beth. Ædificávit in gyro meo, et circúmdedit me felle et labóre.
6 Beth. In tenebrósis collocávit me, quasi mórtuos sempitérnos.
7 Ghimel. Circumædificávit advérsum me, ut non egrédiar: aggravávit cómpedem meum.
8 Ghimel. Sed et, cum clamávero et rogávero, exclúsit oratiónem meam.
9 Ghimel. Conclúsit vias meas lapídibus quadris, sémitas meas subvértit.
Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Vínea mea elécta, ego te plantávi:
* Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres?
℣. Sepívi te, et lápides elégi ex te, et ædificávi turrim.
℟. Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres?
Gloria omittitur
℟. Vínea mea elécta, ego te plantávi: * Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres?


Leitura 3
Lam 3:1-9
1 Aleph. I am the man that see my poverty by the rod of his indignation.
2 Aleph. He hath led me, and brought me into darkness, and not into light.
3 Aleph. Only against me he hath turned, and turned again his hand all the day.
4 Beth. My skin and my flesh he hath made old, he hath broken my bones.
5 Beth. He hath built round about me, and he hath compassed me with gall and labour.
6 Beth. He hath set me in dark places as those that are dead for ever.
7 Ghimel. He hath built against me round about, that I may not get out: he hath made my fetters heavy.
8 Ghimel. Yea, and when I cry, and entreat, he hath shut out my prayer.
9 Ghimel. He hath shut up my ways with square stones, he hath turned my paths upside down
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. I had planted thee a noble vineyard;
* How then art thou turned into a degenerate plant, which willest that Barabbas should be released unto thee, and that I should be crucified.
℣. I fenced thee, and gathered out the stones from thee, and built a tower in the midst of the land.
℟. How then art thou turned into a degenerate plant, which willest that Barabbas should be released unto thee, and that I should be crucified.
Omite-se Glória
℟. I had planted thee a noble vineyard; * How then art thou turned into a degenerate plant, which willest the Barabbas should be released unto thee, and that I should be crucified.
Nocturn II.
Ant. Vim faciébant, * qui quærébant ánimam meam.
Psalmus 37 [4]
37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.
37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.
37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.
37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.
37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.
37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus.
37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.
37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.
37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.
37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.
37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.
37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus.
37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.
37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.
37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.
37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.
37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.
Gloria omittitur
Ant. Vim faciébant, qui quærébant ánimam meam.
Nocturn II.
Ant. They that sought after my life * have used violence again me.
Salmo 37 [4]
37:1 Não me repreendais, ó Senhor, na vossa indignação, * nem me castigueis na vossa ira.
37:2 Porque em mim se cravaram as vossas setas: * e sobre mim caiu a vossa mão.
37:3 Não há parte sã na minha carne devido à vossa ira: * não há paz nos meus ossos, à face dos meus pecados.
37:4 Porque as minhas iniquidades se elevaram acima da minha cabeça: * e me esmagam como uma pesada carga.
37:5 Apodreceram e corromperam-se as minhas chagas, * à face da minha ignorância.
37:6 Tornei-me miserável e totalmente curvado: * todo o dia cheio de tristeza andava.
37:7 Porque as minhas entranhas estão cheias de ilusões: * e não há parte alguma sã na minha carne.
37:8 Estou aflito e sumamente humilhado: * rugi com o gemido do meu coração.
37:9 Ó Senhor, bem vedes todos meus desejos: * e o meu gemido Vos não é oculto.
37:10 Meu coração está abalado, a minha força desamparou-me: * e a própria luz dos meus olhos comigo já não está.
37:11 Meus amigos e meus próximos * avançaram e puseram-se contra mim.
37:12 Meus parentes puseram-se ao longe: * e usavam de violência, os que buscavam a minha vida.
37:13 Os que me procuravam males cousas vãs falaram: * e todo o dia maquinavam enganos.
37:14 Eu, porém, como um surdo, não ouvia: * e, como um mudo, não abria a boca.
37:15 Tornei-me como um homem surdo: * e que não tem réplica na sua boca.
37:16 Porque em Vós, ó Senhor, esperei: * Vós me ouvireis, ó Senhor meu Deus.
37:17 Pois disse: nunca triunfem sobre mim os meus inimigos: * eles que, tendo visto os meus pés vacilantes, falaram de mim insolentemente.
37:18 Porque estou preparado para o castigo: * e a minha dor está sempre ante mim.
37:19 Porque confessarei a minha iniquidade: * e pensarei no meu pecado.
37:20 Meus inimigos vivem e têm-se tornado mais fortes do que eu: * e os que injustamente me odeiam têm-se multiplicado.
37:21 Os que pagam o bem com o mal, desdiziam de mim: * porque a bondade seguia.
37:22 Não me desampareis, ó Senhor meu Deus: * de mim Vos não aparteis.
37:23 Acudi em meu socorro, * ó Senhor Deus da minha salvação.
Omite-se Glória
Ant. They that sought after my life have used violence again me.
Ant. Confundántur * et revereántur, qui quærunt ánimam meam, ut áuferant eam.
Psalmus 39 [5]
39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi.
39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.
39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos.
39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro.
39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino.
39:5 Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi.
39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum.
39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi.
39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio.
39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
39:10 Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
39:11 Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi.
39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo.
39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.
39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem.
39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me.
39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice.
39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam.
39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala.
39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei.
39:18 Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris.
Gloria omittitur
Ant. Confundántur et revereántur, qui quærunt ánimam meam, ut áuferant eam.
Ant. Let them be ashamed and confounded * together that seek after my soul, to destroy it.
Salmo 39 [5]
39:1 Aguardei expectante o Senhor, * e Ele me atendeu.
39:2 Ouviu as minhas súplicas: * e tirou-me do abysmo da miséria e do lodo profundo.
39:3 Meus pés pôs sobre pedra: * e dirigiu os meus passos.
39:4 Um cântico novo pôs na minha boca, * uma canção ao nosso Deus.
39:5 Muitos vê-l'O-ão e temerão: * e esperarão no Senhor.
39:6 Bem-aventurado o varão, cuja esperança é o nome do Senhor: * e que não olhou para vaidades e falsas loucuras.
39:7 Ó Senhor meu Deus, tendes feito muitas obras maravilhosas: * e nos vossos desígnios não há quem Vos seja semelhante.
39:8 Quis anunciá-los e falar deles: * é inumerável o seu número.
39:9 Não quisestes sacrifício nem oblação: * mas ouvidos me formastes.
39:10 Não pedistes holocausto pelo pecado: * então disse:eis que aqui venho.
39:11 Está escrito de mim na capa do livro, para fazer a vossa vontade: * ó Deus meu, assim o quis e a vossa lei está no íntimo do meu coração.
39:12 Anunciei a vossa justiça numa grande igreja, * eis que não fecharei os meus lábios:ó Senhor, Vós o sabeis.
39:13 Não escondi a vossa justiça no meu coração: * declarei a vossa verdade e a salvação que vem de Vós.
39:14 Não escondi a vossa misericórdia e a vossa verdade * ao numeroso concílio.
39:15 Vós, ó Senhor, não afasteis de mim as vossas misericórdias: * a vossa misericórdia e a vossa verdade sempre me ampararam.
39:16 Um sem número de males me cercaram: * me surpreenderam as minhas iniquidades e não pude vê-las.
39:17 Multiplicaram-se mais do que os cabelos da minha cabeça: * e o meu coração desfaleceu.
39:18 Seja de vosso agrado me livrardes, ó Senhor: * ó Senhor, voltai os olhos para me socorrerdes.
39:19 Simultaneamente sejam confundidos e envergonhados, os que minha vida * procuram tirar.
39:20 Recuem e fiquem confundidos, * os que me desejam males.
39:21 Sofram imediatamente a sua confusão, * aqueles que me dizem:bem, bem!
39:22 Regozijem-se e alegrem-se em Vós todos os que Vos buscam: * e os que amam a vossa salvação digam sempre:o Senhor seja glorificado.
39:23 Quanto a mim sou mendigo e pobre: * o Senhor, porém, de mim tem cuidado.
39:24 Vós sois o meu auxílio e o meu protector: * não tardeis, ó meu Deus.
Omite-se Glória
Ant. Let them be ashamed and confounded together that seek after my soul, to destroy it.
Ant. Aliéni * insurrexérunt in me, et fortes quæsiérunt ánimam meam.
Psalmus 53 [6]
53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua júdica me.
53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei.
53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
53:6 Ecce enim, Deus ádjuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos.
53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est:
53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus.
Gloria omittitur
Ant. Aliéni insurrexérunt in me, et fortes quæsiérunt ánimam meam.
Ant. Strangers are risen up against me, * and oppressors seek after my soul.
Salmo 53 [6]
53:1 Salvai-me, ó Deus, por vosso nome: * e com vosso poder julgai-me.
53:2 Ouvi, ó Deus, a minha oração: * atendei às palavras da minha boca.
53:3 Porque os estranhos se levantaram contra mim e os fortes buscaram a minha vida: * e a Deus não puseram ante si.
53:4 Eis que Deus vem em meu auxílio: * e o Senhor é o protector da minha vida.
53:5 Fazei recair os males sobre os meus inimigos: * e exterminai-os na vossa verdade.
53:6 Sacrificar-me-ei voluntariamente a Vós, * e o vosso nome louvarei, ó Senhor, porque é bom:
53:7 Porquanto me tendes livrado de toda a tribulação: * e com desdém olhei os meus inimigos.
Omite-se Glória
Ant. Strangers are risen up against me, and oppressors seek after my soul.
℣. Insurrexérunt in me testes iníqui.
℟. Et mentíta est iníquitas sibi.
℣. False witnesses are risen up against me.
℟. And iniquity hath belied itself.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 4
Ex tractátu sancti Augustíni Epíscopi super Psalmos
In Psalm 63 ad versum 2
Protexísti me, Deus, a convéntu malignántium, a multitúdine operántium iniquitátem. Jam ipsum caput nostrum intueámur. Multi Mártyres tália passi sunt, sed nihil sic elúcet, quómodo caput Mártyrum: ibi mélius intuémur, quod illi expérti sunt. Protéctus est a multitúdine malignántium, protegénte se Deo, protegénte carnem suam ipso Fílio, et hómine, quem gerébat: quia fílius hóminis est, et Fílius Dei est. Fílius Dei, propter formam Dei: fílius hóminis, propter formam servi, habens in potestáte pónere ánimam suam, et recípere eam. Quid ei potuérunt fácere inimíci? Occidérunt corpus, ánimam non occidérunt. Inténdite. Parum ergo erat, Dóminum hortári Mártyres verbo, nisi firmáret exémplo.

℟. Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et fústibus comprehéndere me:
* Cotídie apud vos eram in templo docens, et non me tenuístis: et ecce flagellátum dúcitis ad crucifigéndum.
℣. Cumque injecíssent manus in Jesum, et tenuíssent eum, dixit ad eos.
℟. Cotídie apud vos eram in templo docens, et non me tenuístis: et ecce flagellátum dúcitis ad crucifigéndum.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 4
From the Treatise of St. Augustine, Bishop of Hippo, Upon the Psalms
On Psalm lxiii, 2
Thou hast hidden me from the secret counsel of the wicked, from the insurrection of the workers of iniquity. Now let us fix our eyes upon our Head. Many martyrs have. suffered such things as He suffered, but God's hiding of His suffering servants is not so well seen in the Martyrs, as it is in the Captain of the Martyrs. And it is in Him that we best see how it fared with them. He was hidden from the secret counsel of the wicked; hidden by God, being Himself God; hidden, as touching the Manhood, by God the Son, and the very Manhood, Which is taken into God the Son; because He is the Son of man, and He is the Son of God; Son of God, as being in the form of God; Son of man, as having taken upon Him the form of a servant, Phil. ii. 6, 7, Whose life no man taketh from Him, but Who layeth it down of Himself. He hath power to lay it down, and He hath power to take it again, John x. 18. What then was all that they which hated Him could do? They could kill the Body, but they were not able to kill the Soul. Consider this very earnestly. It had been a small thing for the Lord to preach to the Martyrs by His word, if He had not also nerved them by His example.

℟. Are ye come out, as against a thief, with swords and staves, for to take Me?
* I sat daily with you, teaching in the Temple, and ye laid no hold on Me; and, now when ye have scourged Me, ye lead Me away to crucify Me!
℣. And when they had laid hands on Jesus, and taken Him, He said unto them:
℟. I sat daily with you, teaching in the Temple, and ye laid no hold on Me; and now, when ye have scourged Me, ye lead Me away to crucify Me!


Lectio 5
Nostis qui convéntus erat malignántium Judæórum, et quæ multitúdo erat operántium iniquitátem. Quam iniquitátem? Quia voluérunt occídere Dóminum Jesum Christum. Tanta ópera bona, inquit, osténdi vobis: propter quod horum me vultis occídere? Pértulit omnes infírmos eórum, curávit omnes lánguidos eórum, prædicávit regnum cælórum, non tácuit vítia eórum, ut ipsa pótius eis displicérent, non médicus, a quo sanabántur. His ómnibus curatiónibus ejus ingráti, tamquam multa febre phrenétici, insaniéntes in médicum, qui vénerat curáre eos, excogitavérunt consílium perdéndi eum: tamquam ibi voléntes probáre, utrum vere homo sit, qui mori possit, an áliquid super hómines sit, et mori se non permíttat. Verbum ipsórum agnóscimus in Sapiéntia Salomónis: Morte turpíssima, ínquiunt, condemnémus eum. Interrogémus eum: erit enim respéctus in sermónibus illíus. Si enim vere Fílius Dei est, líberet eum.

℟. Ténebræ factæ sunt, dum crucifixíssent Jesum Judǽi: et circa horam nonam exclamávit Jesus voce magna: Deus meus, ut quid me dereliquísti?
* Et inclináto cápite, emísit spíritum.
℣. Exclámans Jesus voce magna, ait: Pater, in manus tuas comméndo spíritum meum.
℟. Et inclináto cápite, emísit spíritum.


Leitura 5
We know what secret counsel was that of the wicked Jews, and what insurrection was that of the workers of iniquity. Of what iniquity were they the workers? The murder of our Lord Jesus Christ. Many good works, saith He, have I showed you for which of those works go ye about to kill Me? He had borne with all their weaknesses: He had healed all their diseases: He had preached unto them the kingdom of heaven: He had discovered to them their iniquities, that they might rather hate them, than the Physician That came to cure them. And now at last, without gratitude for all the tenderness of His healing love, like men raging in an high delirium, throwing themselves madly on the Physician, Who had come to cure them, they took counsel together how they might kill Him, as if to see if He were a Man and could die, or Something more than a man, and That would not let Himself die. In the Wisdom of Solomon we recognize their words, ii. 18, 19, 20, Let us condemn Him with a shameful death. Let us examine Him; for, by His own saying, He shall be respected. If He be the Son of God, let Him help Him.

℟. The Jews crucified Jesus: and there was darkness (over all the land, unto the ninth hour): and about the ninth hour Jesus cried with a loud voice, (saying): My God, (My God,) why hast Thou forsaken Me?
* And He bowed His Head, and gave up the Ghost.
℣. When Jesus had cried with a loud voice, He said: Father, into thy hands I commend My Spirit.
℟. And He bowed His Head, and gave up the Ghost.


Lectio 6
Exacuérunt tamquam gládium linguas suas. Non dicant Judǽi: Non occídimus Christum. Etenim proptérea eum dedérunt júdici Piláto, ut quasi ipsi a morte ejus videréntur immúnes. Nam cum dixísset eis Pilátus: Vos eum occídite: respondérunt, Nobis non licet occídere quemquam. Iniquitátem facínoris sui in júdicem hóminem refúndere volébant: sed numquid Deum júdicem fallébant? Quod fecit Pilátus, in eo ipso quod fecit, aliquántum párticeps fuit: sed in comparatióne illórum multo ipse innocéntior. Institit enim quantum pótuit, ut illum ex eórum mánibus liberáret: nam proptérea flagellátum prodúxit ad eos. Non persequéndo Dóminum flagellávit, sed eórum furóri satisfácere volens: ut vel sic jam mitéscerent, et desínerent velle occídere, cum flagellátum vidérent. Fecit et hoc. At ubi perseveravérunt, nostis illum lavísse manus, et dixísse, quod ipse non fecísset, mundum se esse a morte illíus. Fecit tamen. Sed si reus, quia fecit vel invítus: illi innocéntes, qui coëgérunt ut fáceret? Nullo modo. Sed ille dixit in eum senténtiam, et jussit eum crucifígi, et quasi ipse occídit: et vos, o Judǽi, occidístis. Unde occidístis? Gládio linguæ: acuístis enim linguas vestras. Et quando percussístis, nisi quando clamástis: Crucifíge, crucifíge?

℟. Animam meam diléctam trádidi in manus iniquórum, et facta est mihi heréditas mea sicut leo in silva: dedit contra me voces adversárius, dicens: Congregámini, et properáte ad devorándum illum: posuérunt me in desérto solitúdinis, et luxit super me omnis terra:
* Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene.
℣. Insurrexérunt in me viri absque misericórdia, et non pepercérunt ánimæ meæ.
℟. Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene.
Gloria omittitur
℟. Animam meam diléctam trádidi in manus iniquórum, et facta est mihi heréditas mea sicut leo in silva: dedit contra me voces adversárius, dicens: Congregámini, et properáte ad devorándum illum: posuérunt me in desérto solitúdinis, et luxit super me omnis terra: * Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene.


Leitura 6
They whetted their tongue like a sword. The Jews cannot say: We did not murder Christ, albeit they gave Him over to Pilate His judge, that they themselves might seem free of His death. For when Pilate said unto them, Take ye Him: and kill Him, they answered, It is not lawful for us to put any man to death. They could throw the blame of their sin upon a human judge: but did they deceive God, the Great Judge? In that which Pilate did, he was their accomplice, but in comparison with them, he had far the lesser sin. John xix. 11. Pilate strove as far as he could, to deliver Him out of their hands; for the which reason also he scourged Him, John xix. 1, and brought Him forth to them. He scourged not the Lord for cruelty's sake, but in the hope that; he might so slake their wild thirst for blood: that, perchance, even they might be touched with compassion, and cease to lust for His death, when they saw What He was after the flagellation. Even this effort he made! But when Pilate saw that he could not prevail, but that rather a tumult was made, Matth. xxvii. 24, ye know how that he took water, and washed his hands before the multitude, saying: I am innocent of the blood of this Just Person. And yet he delivered Him to be crucified! But if he were guilty who did it against his will, were they innocent; who goaded him on to it? No. Pilate gave sentence against Him. and commanded Him to be crucified. But ye, O ye Jews, ye also are His murderers! Wherewith? With your tongue, whetted like a sword. And when? But when ye cried, Crucify Him! Crucify Him! Mark xv.13-14

℟. I have given the dearly-beloved of My soul into the hand of her enemies and Mine heritage is become unto Me as a lion in the forest; the enemy crieth out against Me, saying: Assemble yourselves together, hasten to devour Him: they have made My portion a desolate wilderness, and the whole land mourneth unto Me:
* Because there is none found that will know Me, nor do well.
℣. There be risen up against me such as breathe out cruelty, and they have not spared my soul.
℟. Because there is none found that will know Me, nor do well.
Omite-se Glória
℟. I have given the dearly-beloved of My soul into the hand of her enemies, and Mine heritage is become unto Me as a lion in the forest: the enemy crieth out against Me, saying: Assemble yourselves together, hasten to devour Him: they have made My portion a desolate wilderness, and the whole land mourneth unto me: * Because there is none found that will know Me, nor do well.
Nocturn III.
Ant. Ab insurgéntibus in me * líbera me, Dómine, quia occupavérunt ánimam meam.
Psalmus 58 [7]
58:2 Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me.
58:3 Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me.
58:4 Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes.
58:5 Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi.
58:6 Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël,
58:6 Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem.
58:7 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:8 Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit?
58:9 Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes.
58:10 Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me.
58:12 Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei.
58:12 Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine:
58:13 Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua.
58:13 Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt.
58:14 Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ.
58:15 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:16 Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt.
58:17 Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam.
58:17 Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ.
58:18 Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea.
Gloria omittitur
Ant. Ab insurgéntibus in me líbera me, Dómine, quia occupavérunt ánimam meam.
Nocturn III.
Ant. O Lord, defend me from them that rise up against me, * for they lie in wait for my life.
Salmo 58 [7]
58:1 Salvai-me, meu Deus, dos meus inimigos: * e livrai-me dos que se levantam contra mim.
58:2 Livrai-me dos que praticam a iniquidade: * e salvai-me dos homens sanguinários.
58:3 Pois eis que tomaram a minha alma: * sobre mim vieram fortes homens.
58:4 Não, por minha iniquidade ou por pecado meu, ó Senhor: * sem iniquidade segui e ordenei os meus passos.
58:5 Levantai-Vos em meu encontro e considerai: * e Vós, Senhor, Deus dos exércitos, Deus de Israel,
58:6 Cuidai de visitar todas as gentes: * não useis de piedade com todos os que obram iniquidade.
58:7 Retornarão à tarde e terão fome como cães: * e rodearão a cidade.
58:8 Eis que falarão com sua boca e uma espada estará nos seus lábios: * porque quem ouviu?
58:9 Vós, ó Senhor, zombareis deles: * reduzireis a nada todas as gentes.
58:10 Depositarei em Vós a minha fortaleza, pois, ó Deus, sois o meu defensor: * a misericórdia do meu Deus antecipar-se-á.
58:11 Deus dar-me-á a ver sobre os meus inimigos, não os mateis: * para que se não esqueça o meu povo.
58:12 Dispersai-os com vosso poder: * e os abatei, ó Senhor, protector meu:
58:13 Pelo pecado da sua boca, pelas palavras dos seus lábios: * e fiquem presos na sua mesma soberba.
58:14 Publicar-se-ão as suas execrações e mentiras na consumação: * serão convencidos pela vossa ira e não subsistirão mais.
58:15 Saberão que Deus reinará sobre Jacob: * e até aos confins da terra.
58:16 Retornarão à tarde e terão fome como cães, * e rodearão a cidade.
58:17 Andarão dispersos à busca de comer: * e, se não forem veramente saciados, murmurarão.
58:18 Eu, porém, cantarei a vossa fortaleza: * e celebrarei com alegria desde manhã a vossa misericórdia.
58:19 Pois Vos fizestes meu protector, * e meu refúgio no dia da minha tribulação.
58:20 Vos cantarei, protector meu, pois, ó Deus, sois o meu defensor: * Deus meu, misericórdia minha.
Omite-se Glória
Ant. O Lord, defend me from them that rise up against me, for they lie in wait for my life.
Ant. Longe fecísti * notos meos a me: tráditus sum, et non egrediébar.
Psalmus 87 [8]
87:2 Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te.
87:3 Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam:
87:4 Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit.
87:5 Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine adjutório, inter mórtuos liber.
87:6 Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt.
87:7 Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis.
87:8 Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me.
87:9 Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi.
87:9 Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia.
87:10 Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas.
87:11 Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi?
87:12 Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne?
87:13 Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et justítia tua in terra obliviónis?
87:14 Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te.
87:15 Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me?
87:16 Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus.
87:17 In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me.
87:18 Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul.
87:19 Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria.
Gloria omittitur
Ant. Longe fecísti notos meos a me: tráditus sum, et non egrediébar.
Ant. Thou hast put away mine acquaintance far from me; * I am shut up, and cannot come forth.
Salmo 87 [8]
87:1 Senhor Deus da minha salvação: * de dia e de noite clamei ante Vós.
87:2 Chegue à vossa presença a minha oração: * inclinai o vosso ouvido à minha súplica:
87:3 Pois a minha alma está repleta de males: * e a minha vida aproxima-se do inferno.
87:4 Sou contado entre os que descem à cova: * tornei-me como um homem sem socorro, abandonado entre os mortos.
87:5 Como os feridos que dormem nos sepulcros, de quem já Vos não lembrais: * e que foram repelidos de vossa mão.
87:6 Puseram-me num fosso profundo: * em lugares tenebrosos e na sombra da morte.
87:7 Sobre mim pesou a vossa fúria: * e fizestes vir sobre mim todas vossas ondas.
87:8 Afastastes de mim os meus conhecidos: * fizeram de mim o objecto da sua abominação.
87:9 Entregue fui e sem poder sair: * os meus olhos desfaleceram de miséria.
87:10 A Vós, ó Senhor, clamei todo o dia: * para Vós estendi as minhas mãos.
87:11 Porventura fareis milagres em mercê dos mortos: * porventura os médicos os ressuscitarão, para que Vos louvem?
87:12 Acaso publicará alguém na sepultura a vossa misericórdia, * e a vossa verdade na perdição?
87:13 Acaso publicará alguém na sepultura a vossa misericórdia, * e a vossa verdade no túmulo?
87:14 Porventura vossas maravilhas serão conhecidas nas trevas, * e a vossa justiça na terra do esquecimento?
87:15 Por isso eu, ó Senhor, a Vós clamo: * e logo de manhã vai ante Vós a minha oração.
87:16 Porque rejeitais, ó Senhor, a minha oração: * e apartais de mim a vossa face?
87:17 Sou um pobre e vivo em trabalhos desde a minha mocidade: * e, depois de exaltado, fui humilhado e conturbado.
87:18 Por cima de mim passaram as vossas iras: * e os vossos terrores me conturbaram.
87:19 Cercaram-me com água todo o dia: * juntos me cercaram.
87:20 Afastastes de mim amigos e parentes: * e os meus conhecidos, devido à miséria.
Omite-se Glória
Ant. Thou hast put away mine acquaintance far from me; I am shut up, and cannot come forth.
Ant. Captábunt * in ánimam justi, et sánguinem innocéntem condemnábunt.
Psalmus 93 [9]
93:1 Deus ultiónum Dóminus: * Deus ultiónum líbere egit.
93:2 Exaltáre, qui júdicas terram: * redde retributiónem supérbis.
93:3 Úsquequo peccatóres, Dómine, * úsquequo peccatóres gloriabúntur:
93:4 Effabúntur, et loquéntur iniquitátem: * loquéntur omnes, qui operántur injustítiam?
93:5 Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt: * et hereditátem tuam vexavérunt.
93:6 Víduam, et ádvenam interfecérunt: * et pupíllos occidérunt.
93:7 Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, * nec intélleget Deus Jacob.
93:8 Intellégite, insipiéntes in pópulo: * et stulti, aliquándo sápite.
93:9 Qui plantávit aurem, non áudiet? * aut qui finxit óculum, non consíderat?
93:10 Qui córripit gentes, non árguet: * qui docet hóminem sciéntiam?
93:11 Dóminus scit cogitatiónes hóminum, * quóniam vanæ sunt.
93:12 Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine: * et de lege tua docúeris eum,
93:13 Ut mítiges ei a diébus malis: * donec fodiátur peccatóri fóvea.
93:14 Quia non repéllet Dóminus plebem suam: * et hereditátem suam non derelínquet.
93:15 Quoadúsque justítia convertátur in judícium: * et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde.
93:16 Quis consúrget mihi advérsus malignántes? * aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
93:17 Nisi quia Dóminus adjúvit me: * paulo minus habitásset in inférno ánima mea.
93:18 Si dicébam: Motus est pes meus: * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me.
93:19 Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo: * consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
93:20 Numquid adhǽret tibi sedes iniquitátis: * qui fingis labórem in præcépto?
93:21 Captábunt in ánimam justi: * et sánguinem innocéntem condemnábunt.
93:22 Et factus est mihi Dóminus in refúgium: * et Deus meus in adjutórium spei meæ.
93:23 Et reddet illis iniquitátem ipsórum: et in malítia eórum dispérdet eos: * dispérdet illos Dóminus, Deus noster.
Gloria omittitur
Ant. Captábunt in ánimam justi, et sánguinem innocéntem condemnábunt.
Ant. They gather themselves together * against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.
Salmo 93 [9]
93:1 Deus da vingança é o Senhor: * agiu o Deus da vingança livremente.
93:2 Exaltai-Vos Vós que julgais a terra: * dai aos soberbos o que merecem.
93:3 Até quando é que os pecadores, ó Senhor, * até quando é que os pecadores triunfarão:
93:4 Pronunciarão e falarão iniquidade: * e levantarão a voz todos os que praticam a injustiça?
93:5 Humilharam, ó Senhor, o vosso povo: * e oprimiram a vossa herança.
93:6 Mataram a viúva e o estrangeiro: * e tiraram a vida aos órfãos.
93:7 Disseram: não verá o Senhor, * nem saberá o Deus de Jacob.
93:8 Reflecti, ó insensatos do povo: * e, ó ignorantes, sede finalmente prudentes.
93:9 Porventura Aquele que criou o ouvido, não ouvirá? * Ou O que formou os olhos, não verá?
93:10 O que castiga as gentes, não repreenderá: * Ele que ensina ao homem a ciência?
93:11 O Senhor conhece os pensamentos dos homens, * que são vãos.
93:12 Bem-aventurado o homem a quem Vós instruirdes, ó Senhor: * e amestrardes na vossa lei,
93:13 A fim de lhe suavizar os dias maus: * até que se abra a cova para o pecador.
93:14 Pois o Senhor não repelirá o seu povo: * nem abandonará a sua herança.
93:15 Até que a justiça faça brilhar o seu julgamento: * e estejam perto dela todos os que são rectos de coração.
93:16 Quem contra os maus se levantará por mim? * Ou quem contra os que praticam a iniquidade estará comigo?
93:17 Se o Senhor me não tivesse socorrido: * por pouco que seria o inferno a minha morada.
93:18 Se dizia: meu pé está vacilante: * a vossa misericórdia, ó Senhor, me sustentava.
93:19 Segundo as muitas dores que atormentaram o meu coração: * as vossas consolações alegraram a minha alma.
93:20 É porventura a cadeira da iniquidade vossa aliada: * que inventa penosos mandamentos?
93:21 A alma do justo perseguirão: * e condenarão o sangue inocente.
93:22 O Senhor é o meu refúgio: * e o meu Deus, o apoio da minha esperança.
93:23 Fará cair sobre eles a sua iniquidade e na sua malícia os destruirá: * destruí-los-á o Senhor nosso Deus.
Omite-se Glória
Ant. They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.
℣. Locúti sunt advérsum me lingua dolósa.
℟. Et sermónibus ódii circumdedérunt me, et expugnavérunt me gratis.
℣. They have spoken against me with a lying tongue.
℟. They compassed me about also with words of hatred, and fought against me without a cause.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 7
De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Hebrǽos
Heb 4:11-15
11 Festinémus íngredi in illam réquiem: ut ne in idípsum quis íncidat incredulitátis exémplum.
12 Vivus est enim sermo Dei, et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti: et pertíngens usque ad divisiónem ánimæ ac spíritus, compágum quoque ac medullárum, et discrétor cogitatiónum et intentiónum cordis.
13 Et non est ulla creatúra invisíbilis in conspéctu ejus: ómnia autem nuda et apérta sunt óculis ejus, ad quem nobis sermo.
14 Habéntes ergo Pontíficem magnum, qui penetrávit cælos, Jesum Fílium Dei: teneámus confessiónem.
15 Non enim habémus Pontíficem, qui non possit cómpati infirmitátibus nostris: tentátum autem per ómnia pro similitúdine absque peccáto.

℟. Tradidérunt me in manus impiórum, et inter iníquos projecérunt me, et non pepercérunt ánimæ meæ: congregáti sunt advérsum me fortes:
* Et sicut gigántes stetérunt contra me.
℣. Aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam.
℟. Et sicut gigántes stetérunt contra me.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 7
From the letter of the blessed Apostle Paul to the Hebrews
Heb 4:11-15
11 Let us hasten therefore to enter into that rest; lest any man fall into the same example of unbelief.
12 For the word of God is living and effectual, and more piercing than any two edged sword; and reaching unto the division of the soul and the spirit, of the joints also and the marrow, and is a discerner of the thoughts and intents of the heart.
13 Neither is there any creature invisible in his sight: but all things are naked and open to his eyes, to whom our speech is.
14 Having therefore a great high priest that hath passed into the heavens, Jesus the Son of God: let us hold fast our confession.
15 For we have not a high priest, who can not have compassion on our infirmities: but one tempted in all things like as we are, without sin.

℟. They have turned me over into the hands of the wicked: they also have numbered me with the transgressors, neither have they spared my life: the mighty are gathered together against me;
* And stand up against me like giants.
℣. Strangers are risen up against me, and oppressors seek after my soul.
℟. And stand up against me like giants.


Lectio 8
Heb 4:16; 5:1-3
16 Adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiæ: ut misericórdiam consequámur, et grátiam inveniámus in auxílio opportúno.
1 Omnis namque Póntifex ex homínibus assúmptus, pro homínibus constitúitur in iis, quæ sunt ad Deum, ut ófferat dona, et sacrifícia pro peccátis:
2 Qui condolére possit iis, qui ignórant et errant: quóniam et ipse circúmdatus est infirmitáte:
3 Et proptérea debet quemádmodum pro pópulo, ita étiam pro semetípso offérre pro peccátis.

℟. Jesum trádidit ímpius summis princípibus sacerdótum, et senióribus pópuli:
* Petrus autem sequebátur eum a longe, ut vidéret finem.
℣. Adduxérunt autem eum ad Cáipham príncipem sacerdótum, ubi scribæ et pharisǽi convénerant.
℟. Petrus autem sequebátur eum a longe, ut vidéret finem.


Leitura 8
Heb 4:16; 5:1-3
16 Let us go therefore with confidence to the throne of grace: that we may obtain mercy, and find grace in seasonable aid.
1 For every high priest taken from among men, is ordained for men in the things that appertain to God, that he may offer up gifts and sacrifices for sins:
2 Who can have compassion on them that are ignorant and that err: because he himself also is compassed with infirmity.
3 And therefore he ought, as for the people, so also for himself, to offer for sins.

℟. That wicked one betrayed Jesus to the chief-priests and elders of the people
* But Peter followed Him afar off, to see the end.
℣. And they led Him away to Caiaphas the High Priest, where the Scribes and Pharisees were assembled.
℟. But Peter followed Him afar off, to see the end.


Lectio 9
Heb 5:4-10
4 Nec quisquam sumit sibi honórem, sed qui vocátur a Deo, tamquam Aaron.
5 Sic et Christus non semetípsum clarificávit ut Póntifex fíeret, sed qui locútus est ad eum: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
6 Quemádmodum et in álio loco dicit: Tu es sacérdos in ætérnum, secúndum órdinem Melchísedech.
7 Qui in diébus carnis suæ preces, supplicationésque ad eum, qui possit illum salvum fácere a morte, cum clamóre válido et lácrimis ófferens, exaudítus est pro sua reveréntia.
8 Et quidem cum esset Fílius Dei, dídicit ex iis, quæ passus est, obediéntiam:
9 Et consummátus, factus est ómnibus obtemperántibus sibi causa salútis ætérnæ,
10 Appellátus a Deo Póntifex juxta órdinem Melchísedech.

℟. Caligavérunt óculi mei a fletu meo: quia elongátus est a me, qui consolabátur me: Vidéte omnes pópuli,
* Si est dolor símilis sicut dolor meus.
℣. O vos omnes, qui transítis per viam, atténdite et vidéte.
℟. Si est dolor símilis sicut dolor meus.
Gloria omittitur
℟. Caligavérunt óculi mei a fletu meo: quia elongátus est a me, qui consolabátur me: Vidéte omnes pópuli, * Si est dolor símilis sicut dolor meus.


Leitura 9
Heb 5:4-10
4 Neither doth any man take the honour to himself, but he that is called by God, as Aaron was.
5 So Christ also did not glorify himself, that he might be made a high priest: but he that said unto him: Thou art my Son, this day have I begotten thee.
6 As he saith also in another place: Thou art a priest for ever, according to the order of Melchisedech.
7 Who in the days of his flesh, with a strong cry and tears, offering up prayers and supplications to him that was able to save him from death, was heard for his reverence.
8 And whereas indeed he was the Son of God, he learned obedience by the things which he suffered:
9 And being consummated, he became, to all that obey him, the cause of eternal salvation.
10 Called by God a high priest according to the order of Melchisedech.

℟. Mine eyes do fail with tears, because the Comforter that should relieve me is far from me. Behold, O all ye nations
* If there be any sorrow like unto my sorrow.
℣. O all ye that pass by, behold, and see
℟. If there be any sorrow like unto my sorrow.
Omite-se Glória
℟. Mine eyes do fail with tears, because the Comforter that should relieve me is far from me. Behold, O all ye nations, * If there be any sorrow like unto my sorrow.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Laudes

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Psalmi {Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Próprio * Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Ant. Próprio Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Ant. God spared not His Own Son * but delivered Him up for us all.
Salmo 50 [1]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Ant. God spared not His Own Son but delivered Him up for us all.
Ant. Anxiátus est super me * spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
Psalmus 142 [2]
142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua justítia.
142:2 Et non intres in judícium cum servo tuo: * quia non justificábitur in conspéctu tuo omnis vivens.
142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam.
142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
142:5 Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar.
142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi.
142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus.
142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum.
142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi.
142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam.
142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu.
142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua.
142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos.
142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum.
Gloria omittitur
Ant. Anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
Ant. My spirit is overwhelmed within me; * my heart within me is troubled.
Salmo 142 [2]
142:1 Ouvi, ó Senhor, a minha oração, prestai ouvidos à minha petição, segundo a vossa verdade: * atendei-me na vossa justiça.
142:2 Não entreis em juízo com vosso servo: * pois nem um vivente será justificado na vossa presença.
142:3 Pois o inimigo perseguiu a minha alma: * humilhou a minha vida até ao chão.
142:4 Colocou-me na escuridão como dos há muito mortos: * e está angustiado o meu espírito sobre mim, em mim se turvou meu coração.
142:5 Tenho recordado os dias antigos, meditei em todas vossas obras: * meditei nas obras de vossas mãos.
142:6 Estendi as minhas mãos para Vós: * a minha alma ante Vós é como terra sedenta.
142:7 Atendei-me depressa, ó Senhor: * o meu espírito desfaleceu.
142:8 Não afasteis de mim a vossa face: * a fim de que não seja semelhante aos que descem ao abysmo.
142:9 Desde a manhã fazei-me sentir a vossa misericórdia: * pois tenho esperado em Vós.
142:10 Fazei-me conhecer o caminho em que hei-de andar: * pois elevei a minha alma a Vós.
142:11 Livrai-me dos meus inimigos, ó Senhor, junto de Vós me refugio: * ensinai-me a fazer a vossa vontade, pois Vós sois o meu Deus.
142:12 Vosso bom espírito conduzir-me-á à terra da rectidão: * por causa de vosso nome, ó Senhor, dar-me-eis a vida.
142:13 Tirareis a minha alma da tribulação: * e pela vossa misericórdia, dissipareis os meus inimigos.
142:14 Destruireis todos os que atribulam a minha alma: * porque eu sou vosso servo.
Omite-se Glória
Ant. My spirit is overwhelmed within me; my heart within me is troubled.
Ant. Ait latro ad latrónem: * Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Psalmus 62 [3]
62:2 Deus, Deus meus, * ad te de luce vígilo.
62:2 Sitívit in te ánima mea, * quam multiplíciter tibi caro mea.
62:3 In terra desérta, et ínvia, et inaquósa: * sic in sancto appárui tibi, ut vidérem virtútem tuam, et glóriam tuam.
62:4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas: * lábia mea laudábunt te.
62:5 Sic benedícam te in vita mea: * et in nómine tuo levábo manus meas.
62:6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea: * et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.
62:7 Si memor fui tui super stratum meum, in matutínis meditábor in te: * quia fuísti adjútor meus.
62:8 Et in velaménto alárum tuárum exsultábo, adhǽsit ánima mea post te: * me suscépit déxtera tua.
62:10 Ipsi vero in vanum quæsiérunt ánimam meam, introíbunt in inferióra terræ: * tradéntur in manus gládii, partes vúlpium erunt.
62:12 Rex vero lætábitur in Deo, laudabúntur omnes qui jurant in eo: * quia obstrúctum est os loquéntium iníqua.
Ant. One thief said unto the other: * We indeed receive the due reward of our deeds, but what hath this man done? Lord, remember me, when thou comest into thy kingdom.
Salmo 62 [3]
62:1 Ó Deus, ó meu Deus, * a Vós vigio desde a aurora.
62:2 De Vós está sedenta a minha alma, * de quantas maneiras a minha carne.
62:3 Em terra deserta, intransitável e sem água: * no santuário me apresentei a Vós, para contemplar o vosso poder e a vossa glória.
62:4 Porque a vossa misericórdia é melhor que as vidas: * os meus lábios Vos louvarão.
62:5 Assim Vos bendirei em minha vida: * e, invocando o vosso nome, levantarei as minhas mãos.
62:6 Como de banha e gordura seja farta a minha alma: * e com lábios de júbilo louvar-Vos-á a minha boca.
62:7 Se me tenho lembrado de Vós sobre o meu leito, nas madrugadas meditarei em Vós: * pois fostes o meu defensor.
62:8 À sombra de vossas asas me regozijarei, a minha alma está presa a Vós: * a vossa dextra me acolheu.
62:9 Eles em vão procuraram tirar-me a vida, entrarão nas profundidades da terra: * serão entregues ao poder da espada e virão a ser presa das raposas.
62:10 Entretanto o rei alegrar-se-á em Deus, louvados serão todos os que juram por Ele: * pois foi fechada a boca aos que proferiam iniquidades.
Psalmus 66 [4]
66:2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: * illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
66:3 Ut cognoscámus in terra viam tuam, * in ómnibus géntibus salutáre tuum.
66:4 Confiteántur tibi pópuli, Deus: * confiteántur tibi pópuli omnes.
66:5 Læténtur et exsúltent gentes: * quóniam júdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis.
66:6 Confiteántur tibi pópuli, Deus, confiteántur tibi pópuli omnes: * terra dedit fructum suum.
66:7 Benedícat nos Deus, Deus noster, benedícat nos Deus: * et métuant eum omnes fines terræ.
Gloria omittitur
Ant. Ait latro ad latrónem: Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Salmo 66 [4]
66:1 Deus tenha piedade de nós e nos abençoe: * faça resplandecer a sua face sobre nós e tenha de nós piedade.
66:2 Para que conheçamos na terra o vosso caminho, * e entre todas as gentes a vossa salvação.
66:3 Que os povos Vos glorifiquem, ó Deus: * que todos os povos Vos glorifiquem.
66:4 Alegrem-se as gentes e regozijem-se: * porquanto julgais os povos com equidade e dirigis as gentes sobre a terra.
66:5 Que os povos Vos glorifiquem, ó Deus, que os povos todos Vos glorifiquem: * a terra deu o seu fruto.
66:6 Abençoe-nos Deus, o nosso Deus, abençoe-nos Deus: * e temam-n’O todos os confins da terra.
Omite-se Glória
Ant. One thief said unto the other: We indeed receive the due reward of our deeds, but what hath this man done? Lord, remember me, when thou comest into thy kingdom.
Ant. Cum conturbáta fúerit * ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris.
Canticum Habacuc [5]
Hab 3:2-33
3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui.
3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud:
3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis.
3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan:
3:6 Opéruit cælos glória ejus: * et laudis ejus plena est terra.
3:7 Splendor ejus ut lux erit: * córnua in mánibus ejus:
3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo ejus: * ante fáciem ejus ibit mors.
3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes ejus. * Stetit, et mensus est terram.
3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sǽculi.
3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis ejus.
3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian.
3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua?
3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio.
3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * juraménta tríbubus quæ locútus es.
3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit.
3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit.
3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ.
3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes.
3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo.
3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum ejus usque ad collum.
3:22 Maledixísti sceptris ejus, cápiti bellatórum ejus, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me.
3:23 Exsultátio eórum * sicut ejus, qui dévorat páuperem in abscóndito.
3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum.
3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea.
3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat.
3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum.
3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis.
3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum.
3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus.
3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in Deo Jesu meo.
3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum.
3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem.
Gloria omittitur
Ant. Cum conturbáta fúerit ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris.
Ant. Lord, when my soul is troubled, * thou wilt remember mercy.
Canticle of Habacuc [5]
Hab 3:2-33
3:2 O Lord, I have heard thy hearing, * and was afraid.
3:3 O Lord, thy work, * in the midst of the years bring it to life:
3:4 In the midst of the years thou shalt make it known: * when thou art angry, thou wilt remember mercy.
3:5 God will come from the south, * and the holy one from mount Pharan:
3:6 His glory covered the heavens, * and the earth is full of his praise.
3:7 His brightness shall be as the light: * horns are in his hands:
3:8 There is his strength hid: * Death shall go before his face.
3:9 And the devil shall go forth before his feet. * He stood and measured the earth.
3:10 He beheld, and melted the nations: * and the ancient mountains were crushed to pieces.
3:11 The hills of the world were bowed down * by the journeys of his eternity.
3:12 I saw the tents of Ethiopia for their iniquity, * the curtains of the land of Madian shall be troubled.
3:13 Wast thou angry, O Lord, with the rivers? * or was thy wrath upon the rivers? or thy indignation in the sea?
3:14 Who will ride upon thy horses: * and thy chariots are salvation.
3:15 Thou wilt surely take up thy bow: * according to the oaths which thou hast spoken to the tribes.
3:16 Thou wilt divide the rivers of the earth. The mountains saw thee, and were grieved: * the great body of waters passed away.
3:17 The deep put forth its voice: * the deep lifted up its hands.
3:18 The sun and the moon stood still in their habitation, * in the light of thy arrows, they shall go in the brightness of thy glittering spear.
3:19 In thy anger thou wilt tread the earth under foot: * in thy wrath thou wilt astonish the nations.
3:20 Thou wentest forth for the salvation of thy people: * for salvation with thy Christ.
3:21 Thou struckest the head of the house of the wicked: * thou hast laid bare his foundation even to the neck.
3:22 Thou hast cursed his sceptres, the head of his warriors, * them that came out as a whirlwind to scatter me.
3:23 Their joy * was like that of him that devoureth the poor man in secret.
3:24 Thou madest a way in the sea for thy horses, * in the mud of many waters.
3:25 I have heard and my bowels were troubled: * my lips trembled at the voice.
3:26 Let rottenness enter into my bones, * and swarm under me.
3:27 That I may rest in the day of tribulation: * that I may go up to our people that are girded.
3:28 For the fig tree shall not blossom: * and there shall be no spring in the vines.
3:29 The labour of the olive tree shall fail: * and the fields shall yield no food:
3:30 The flock shall be cut off from the fold, * and there shall be no herd in the stalls.
3:31 But I will rejoice in the Lord: * and I will joy in God my Jesus.
3:32 The Lord God is my strength: * and he will make my feet like the feet of harts:
3:33 And he the conqueror will lead me upon my high places * singing psalms.
2
Senhor, eu ouvi a vossa mensagem *
E enchi-me de temor.
Senhor, fazei reviver as vossas obras, *
Através dos tempos.
Através dos tempos manifestai-as; *
Na vossa ira, lembrai-Vos da misericórdia.
3
Deus vem de Temã, *
O Santo vem do monte Farã.
A sua majestade cobre os céus *
E a terra está cheia da sua glória.
4
O seu esplendor é como o sol, *
As suas mãos espalham raios, †
Onde se oculta o seu poder.
13
Vós saístes para salvar o vosso povo, *
Para salvar o vosso Ungido.
15
Lançastes os vossos cavalos através do mar, *
No turbilhão das águas imensas.
16 Ouvi e minhas entranhas estremeceram, *
Escutei e meus lábios tremeram.
A cárie penetrou-me nos ossos *
E meus passos vacilaram.
Espero confiado o dia da aflição, *
Que virá sobre o povo que nos oprime.
17 Então a figueira não florescerá *
E a vinha não dará fruto.
Faltará o azeite das oliveiras *
E os campos não produzirão alimento.
Não mais haverá ovelhas nos apriscos, *
Nem gado nos estábulos.
18
Eu, porém, exultarei no Senhor, *
Alegrar-me-ei em Deus, meu Salvador.
19
O Senhor Deus é a minha força, *
Ele dá aos meus pés a agilidade do veado
E me faz caminhar nas alturas, *
Ao cântico de salmos.
Omite-se Glória
Ant. Lord, when my soul is troubled, thou wilt remember mercy.
Ant. Meménto mei, * Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Psalmus 148 [6]
148:1 Laudáte Dóminum de cælis: * laudáte eum in excélsis.
148:2 Laudáte eum, omnes Ángeli ejus: * laudáte eum, omnes virtútes ejus.
148:3 Laudáte eum, sol et luna: * laudáte eum, omnes stellæ et lumen.
148:4 Laudáte eum, cæli cælórum: * et aquæ omnes, quæ super cælos sunt, laudent nomen Dómini.
148:5 Quia ipse dixit, et facta sunt: * ipse mandávit, et creáta sunt.
148:6 Státuit ea in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * præcéptum pósuit, et non præteríbit.
148:7 Laudáte Dóminum de terra, * dracónes, et omnes abýssi.
148:8 Ignis, grando, nix, glácies, spíritus procellárum: * quæ fáciunt verbum ejus:
148:9 Montes, et omnes colles: * ligna fructífera, et omnes cedri.
148:10 Béstiæ, et univérsa pécora: * serpéntes, et vólucres pennátæ:
148:11 Reges terræ, et omnes pópuli: * príncipes, et omnes júdices terræ.
148:12 Júvenes, et vírgines: senes cum junióribus laudent nomen Dómini: * quia exaltátum est nomen ejus solíus.
148:13 Conféssio ejus super cælum et terram: * et exaltávit cornu pópuli sui.
148:14 Hymnus ómnibus sanctis ejus: * fíliis Israël, pópulo appropinquánti sibi.
Ant. Lord, remember me * when thou comest into thy kingdom.
Salmo 148 [6]
148:1 Louvai o Senhor dos céus: * louvai-O nas alturas.
148:2 Louvai-O, todos seus anjos: * louvai-O, todos os seus exércitos.
148:3 Louvai-O, sol e lua: * louvai-O, todas as estrelas luminosas.
148:4 Louvai-O, céus dos céus: * e todas as águas que estão sobre os céus, louvem o nome do Senhor.
148:5 Pois Ele falou e foram feitas: * mandou e foram criadas.
148:6 Ele estabeleceu-as para sempre e pelos séculos dos séculos: * fixou-lhes uma doutrina que não passará.
148:7 Louvai o Senhor criaturas da terra, * ó dragões, e todos abysmos.
148:8 Fogo, granizo, neve, geada, espírito das tempestades: * que executam a sua palavra:
148:9 Montes e todos outeiros: * árvores frutíferas e todos os cedros.
148:10 Animais e todos os gados: * serpentes e aves que voam:
148:11 Reis da terra e todos os povos: * príncipes e todos os juízes da terra.
148:12 Jovens e donzelas, velhos e meninos louvem o nome do Senhor: * pois só o seu nome é digno de ser exaltado.
148:13 Seu louvor está acima do céu e da terra: * Ele ergueu o poder do seu povo.
148:14 Cantem-Lhe hinos todos seus santos: * os filhos de Israel, o povo que se aproxima d’Ele.
Psalmus 149 [7]
149:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * laus ejus in ecclésia sanctórum.
149:2 Lætétur Israël in eo, qui fecit eum: * et fílii Sion exsúltent in rege suo.
149:3 Laudent nomen ejus in choro: * in týmpano, et psaltério psallant ei:
149:4 Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo: * et exaltábit mansuétos in salútem.
149:5 Exsultábunt sancti in glória: * lætabúntur in cubílibus suis.
149:6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum: * et gládii ancípites in mánibus eórum.
149:7 Ad faciéndam vindíctam in natiónibus: * increpatiónes in pópulis.
149:8 Ad alligándos reges eórum in compédibus: * et nóbiles eórum in mánicis férreis.
149:9 Ut fáciant in eis judícium conscríptum: * glória hæc est ómnibus sanctis ejus.
Salmo 149 [7]
149:1 Cantai ao Senhor um cântico novo: * o seu louvor na igreja dos santos.
149:2 Alegre-se Israel n’Aquele que o criou: * e os filhos de Sião exultem-se em seu rei.
149:3 Louvem em coro o seu nome: * cantem ao som do tambor e do saltério:
149:4 Pois o Senhor tem-se comprazido no seu povo: * e há-de exaltar os mansos até salvá-los.
149:5 Exultar-se-ão os santos na glória: * eles alegrar-se-ão nas suas mansões.
149:6 As exaltações de Deus estarão na sua boca: * e espadas de dous gumes nas suas mãos.
149:7 Para exercer a vingança entre as nações: * e o castigo entre os povos.
149:8 Para prender os seus reis com grilhões: * e os seus nobres com algemas de ferro.
149:9 Para executar contra eles a sentença escrita: * tal é a glória reservada a todos seus santos.
Psalmus 150 [8]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis ejus: * laudáte eum in firmaménto virtútis ejus.
150:2 Laudáte eum in virtútibus ejus: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis ejus.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis jubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
Gloria omittitur
Ant. Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.
Salmo 150 [8]
150:1 Louvai o Senhor no seu santuário: * louvai-O no seu augusto firmamento.
150:2 Louvai-O nas suas virtudes: * louvai-O segundo a multitude da sua grandeza.
150:3 Louvai-O ao som da trombeta: * louvai-O com o saltério e a cítara.
150:4 Louvai-O com timbales e em coro: * louvai-O com cordas e órgão.
150:5 Louvai-O com címbalos melodiosos:louvai-O com címbalos de júbilo: * todo o espírito louve o Senhor.
Omite-se Glória
Ant. Lord, remember me when thou comest into thy kingdom.
Versus (In loco Capituli)
℣. Collocávit me in obscúris.
℟. Sicut mórtuos sǽculi.
Versus (In loco Capituli)
℣. He hath set me in dark places.
℟. As they that be dead of old.
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Posuérunt * super caput ejus causam ipsíus scriptam: Jesus Nazarénus, Rex Judæórum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et justítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Gloria omittitur
Ant. Posuérunt super caput ejus causam ipsíus scriptam: Jesus Nazarénus, Rex Judæórum.
Canticum Benedictus {Antífona do Próprio do tempo}
Ant. They set up over his head his accusation written: * Jesus of Nazareth, King of the Jews.
Canticle of Zacharias
Luke 1:68-79
1:68 Blessed be the Lord God of Israel; * because he hath visited and wrought the redemption of his people:
1:69 And hath raised up an horn of salvation to us, * in the house of David his servant:
1:70 As he spoke by the mouth of his holy Prophets, * who are from the beginning:
1:71 Salvation from our enemies, * and from the hand of all that hate us:
1:72 To perform mercy to our fathers, * and to remember his holy testament,
1:73 The oath, which he swore to Abraham our father, * that he would grant to us,
1:74 That being delivered from the hand of our enemies, * we may serve him without fear,
1:75 In holiness and justice before him, * all our days.
1:76 And thou, child, shalt be called the prophet of the Highest: * for thou shalt go before the face of the Lord to prepare his ways:
1:77 To give knowledge of salvation to his people, * unto the remission of their sins:
1:78 Through the bowels of the mercy of our God, * in which the Orient from on high hath visited us:
1:79 To enlighten them that sit in darkness, and in the shadow of death: * to direct our feet into the way of peace.
68
Bendito o Senhor Deus de Israel *
Que visitou e redimiu o seu povo
69
E nos deu um Salvador poderoso *
Na casa de David, seu servo,
70
Conforme prometeu pela boca dos seus santos, *
Os profetas dos tempos antigos,
71
Para nos libertar dos nossos inimigos *
E das mãos daqueles que nos odeiam
72
Para mostrar a sua misericórdia a favor dos nossos pais, *
Recordando a sua sagrada aliança
73
E o juramento que fizera a Abraão, nosso pai, *
Que nos havia de conceder esta graça:
74
De O servirmos um dia, sem temor, *
Livres das mãos dos nossos inimigos,
75
Em santidade e justiça, na sua presença, *
Todos os dias da nossa vida.
76
E tu, menino, serás chamado profeta do Altíssimo, *
Porque irás à sua frente a preparar os seus caminhos,
77
Para dar a conhecer ao seu povo a salvação *
Pela remissão dos seus pecados,
78
Graças ao coração misericordioso do nosso Deus, *
Que das alturas nos visita como sol nascente,
79
Para iluminar os que jazem nas trevas e na sombra da morte *
E dirigir os nossos passos no caminho da paz.
Omite-se Glória
Ant. They set up over his head his accusation written: Jesus of Nazareth, King of the Jews.
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [9]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [9]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Suffragium{omittitur}
Sufrágio{omitido}
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Primam

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Creio em Deus, Pai todo-poderoso, Criador do Céu e da Terra;
e em Jesus Cristo, seu único Filho, Nosso Senhor, que foi concebido pelo poder do Espírito Santo; nasceu da Virgem Maria; padeceu sob Pôncio Pilatos, foi crucificado, morto e sepultado; desceu à mansão dos mortos; ressuscitou ao terceiro dia; subiu aos Céus, onde está sentado à direita de DeusPai todo-poderoso, de onde há-de vir a julgar os vivos e os mortos. Creio no Espírito Santo, na santa Igreja Católica; na comunhão dos Santos; na remissão dos pecados; na ressurreição da carne; na vida eterna. Amen.
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi {Salmos e antífonas ex Proprio de Tempore}
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Psalmus 53 [1]
53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua júdica me.
53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei.
53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
53:6 Ecce enim, Deus ádjuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos.
53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est:
53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus.
Gloria omittitur
Salmo 53 [1]
53:1 Salvai-me, ó Deus, por vosso nome: * e com vosso poder julgai-me.
53:2 Ouvi, ó Deus, a minha oração: * atendei às palavras da minha boca.
53:3 Porque os estranhos se levantaram contra mim e os fortes buscaram a minha vida: * e a Deus não puseram ante si.
53:4 Eis que Deus vem em meu auxílio: * e o Senhor é o protector da minha vida.
53:5 Fazei recair os males sobre os meus inimigos: * e exterminai-os na vossa verdade.
53:6 Sacrificar-me-ei voluntariamente a Vós, * e o vosso nome louvarei, ó Senhor, porque é bom:
53:7 Porquanto me tendes livrado de toda a tribulação: * e com desdém olhei os meus inimigos.
Omite-se Glória
Psalmus 118(1-16) [2]
118:1 (Aleph) Beáti immaculáti in via: * qui ámbulant in lege Dómini.
118:2 Beáti, qui scrutántur testimónia ejus: * in toto corde exquírunt eum.
118:3 Non enim qui operántur iniquitátem, * in viis ejus ambulavérunt.
118:4 Tu mandásti * mandáta tua custodíri nimis.
118:5 Útinam dirigántur viæ meæ, * ad custodiéndas justificatiónes tuas!
118:6 Tunc non confúndar, * cum perspéxero in ómnibus mandátis tuis.
118:7 Confitébor tibi in directióne cordis: * in eo quod dídici judícia justítiæ tuæ.
118:8 Justificatiónes tuas custódiam: * non me derelínquas usquequáque.
118:9 (Beth) In quo córrigit adolescéntior viam suam? * In custodiéndo sermónes tuos.
118:10 In toto corde meo exquisívi te: * ne repéllas me a mandátis tuis.
118:11 In corde meo abscóndi elóquia tua: * ut non peccem tibi.
118:12 Benedíctus es, Dómine: * doce me justificatiónes tuas.
118:13 In lábiis meis, * pronuntiávi ómnia judícia oris tui.
118:14 In via testimoniórum tuórum delectátus sum, * sicut in ómnibus divítiis.
118:15 In mandátis tuis exercébor: * et considerábo vias tuas.
118:16 In justificatiónibus tuis meditábor: * non oblivíscar sermónes tuos.
Gloria omittitur
Salmo 118(1-16) [2]
118:1 (ALEPH) Bem-aventurados os imaculados no caminho: * que andam na lei do Senhor.
118:2 Bem-aventurados os que escrutinam seus testemunhos: * em todo o coração O buscam.
118:3 Porque os que praticam a iniquidade, * nos seus caminhos não andam.
118:4 Vós ordenastes * que os vossos mandamentos fossem guardados à risca.
118:5 Oxalá que meus passos sejam dirigidos * ao guardar de vossas justificações!
118:6 Então não serei confundido, * quando observar todos vossos mandamentos.
118:7 Vos louvarei com rectidão de coração: * porque aprendi os julgamentos da vossa justiça.
118:8 Guardarei as vossas justificações: * me não desampareis jamais.
118:9 (BETH) De que modo corrigirá o jovem o seu proceder? * Guardando as vossas palavras.
118:10 De todo meu coração Vos busquei: * me não deixeis transviar dos vossos mandamentos.
118:11 Escondi no meu coração as vossas palavras: * para contra Vós não pecar.
118:12 Bendito sois, ó Senhor: * ensinai-me as vossas justificações.
118:13 Nos meus lábios, * pronunciei todos os juízos da vossa boca.
118:14 Deleitei-me no caminho dos vossos testemunhos, * como em todas as riquezas.
118:15 Nos vossos mandamentos me exercitarei: * e considerarei os vossos caminhos.
118:16 Nas vossas justificações meditarei: * das vossas palavras me não esquecerei.
Omite-se Glória
Psalmus 118(17-32) [3]
118:17 (Ghimel) Retríbue servo tuo, vivífica me: * et custódiam sermónes tuos:
118:18 Revéla óculos meos: * et considerábo mirabília de lege tua.
118:19 Íncola ego sum in terra: * non abscóndas a me mandáta tua.
118:20 Concupívit ánima mea desideráre justificatiónes tuas, * in omni témpore.
118:21 Increpásti supérbos: * maledícti qui declínant a mandátis tuis.
118:22 Aufer a me oppróbrium, et contémptum: * quia testimónia tua exquisívi.
118:23 Étenim sedérunt príncipes, et advérsum me loquebántur: * servus autem tuus exercebátur in justificatiónibus tuis.
118:24 Nam et testimónia tua meditátio mea est: * et consílium meum justificatiónes tuæ.
118:25 (Daleth) Adhǽsit paviménto ánima mea: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:26 Vias meas enuntiávi, et exaudísti me: * doce me justificatiónes tuas.
118:27 Viam justificatiónum tuárum ínstrue me: * et exercébor in mirabílibus tuis.
118:28 Dormitávit ánima mea præ tǽdio: * confírma me in verbis tuis.
118:29 Viam iniquitátis ámove a me: * et de lege tua miserére mei.
118:30 Viam veritátis elégi: * judícia tua non sum oblítus.
118:31 Adhǽsi testimóniis tuis, Dómine: * noli me confúndere.
118:32 Viam mandatórum tuórum cucúrri, * cum dilatásti cor meum.
Gloria omittitur
Salmo 118(17-32) [3]
118:17 (GHIMEL) Retribuí ao vosso servo, dai-me vida: * e guardarei as vossas palavras:
118:18 Revelai meus olhos: * e considerarei as maravilhas da vossa lei.
118:19 Sou peregrino na terra: * os vossos mandamentos não escondeis de mim.
118:20 Ansiosa minha alma desejou as vossas justificações, * em todo o tempo.
118:21 Ameaçastes os soberbos: * malditos os que se desviam dos vossos mandamentos.
118:22 Livrai-me do escárnio e do desprezo: * pois procurei os vossos testemunhos.
118:23 Porque os príncipes se sentaram e falavam contra mim: * o vosso servo, todavia, meditava nas vossas justificações.
118:24 Pois os vossos testemunhos são a minha meditação: * e as vossas justificações o meu conselho.
118:25 (DALETH) A minha alma prostrou-se por terra: * vivificai-me segundo a vossa palavra.
118:26 Expus os meus caminhos e me atendestes: * ensinai-me as vossas justificações.
118:27 Instruí-me no caminho das vossas leis: * e meditarei nas vossas maravilhas.
118:28 Minha alma adormeceu de tédio: * fortalecei-me com vossas palavras.
118:29 Afastai de mim o caminho da iniquidade: * e na vossa lei, tende misericórdia de mim.
118:30 Escolhi o caminho da verdade: * dos vossos juízos me não esqueci.
118:31 Aderi aos vossos testemunhos, ó Senhor: * me não queirais confundir.
118:32 Corri pelo caminho dos vossos mandamentos, * quando dilatastes o meu coração.
Omite-se Glória
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Verso{omitido}
Preces Dominicales et Feriales{omittitur}
Preces Dominicais e Feriais{omitido}
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Preces Dominicales et Feriales{omittitur}
Preces Dominicais e Feriais{omitido}
Orationes {specialis}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [4]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oraçoes {especial}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [4]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Lectio brevis{omittitur}
Leitura breve{omitido}
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Tertiam

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi {Salmos e antífonas ex Proprio de Tempore}
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Psalmus 118(33-48) [1]
118:33 (He) Legem pone mihi, Dómine, viam justificatiónum tuárum: * et exquíram eam semper.
118:34 Da mihi intelléctum, et scrutábor legem tuam: * et custódiam illam in toto corde meo.
118:35 Deduc me in sémitam mandatórum tuórum: * quia ipsam vólui.
118:36 Inclína cor meum in testimónia tua: * et non in avarítiam.
118:37 Avérte óculos meos ne vídeant vanitátem: * in via tua vivífica me.
118:38 Státue servo tuo elóquium tuum, * in timóre tuo.
118:39 Ámputa oppróbrium meum quod suspicátus sum: * quia judícia tua jucúnda.
118:40 Ecce, concupívi mandáta tua: * in æquitáte tua vivífica me.
118:41 (Vav) Et véniat super me misericórdia tua, Dómine: * salutáre tuum secúndum elóquium tuum.
118:42 Et respondébo exprobrántibus mihi verbum: * quia sperávi in sermónibus tuis.
118:43 Et ne áuferas de ore meo verbum veritátis usquequáque: * quia in judíciis tuis supersperávi.
118:44 Et custódiam legem tuam semper: * in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
118:45 Et ambulábam in latitúdine: * quia mandáta tua exquisívi.
118:46 Et loquébar in testimóniis tuis in conspéctu regum: * et non confundébar.
118:47 Et meditábar in mandátis tuis, * quæ diléxi.
118:48 Et levávi manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi: * et exercébar in justificatiónibus tuis.
Gloria omittitur
Salmo 118(33-48) [1]
118:33 (HE) Impõe-me por lei, ó Senhor, o caminho dos vossos decretos: * e buscá-lo-ei sempre.
118:34 Dai-me inteligência e estudarei a vossa lei: * e a guardarei de todo meu coração.
118:35 Guiai-me pela senda dos vossos mandamentos: * pois essa mesma desejei.
118:36 Inclinai o meu coração para os vossos testemunhos: * e não para a avareza.
118:37 Desviai os meus olhos, para que não vejam a vaidade: * fazei-me viver no vosso caminho.
118:38 Estabelecei para o vosso servo a vossa palavra, * no vosso temor.
118:39 Afastai de mim a desonra que receio: * pois os vossos juízos são agradáveis.
118:40 Eis como suspirei pelos vossos mandamentos: * vivificai-me segundo a vossa justiça.
118:41 (VAU) E venha sobre mim a vossa misericórdia, ó Senhor: * e a vossa salvação, segundo a vossa palavra.
118:42 Poderei responder aos que me insultam: * que pus a minha esperança nas vossas palavras.
118:43 Não tireis jamais da minha boca a palavra da verdade: * pois muito confiei nas vossas juízos.
118:44 Guardarei sempre a vossa lei: * pelos séculos e pelos séculos dos séculos.
118:45 Caminharei ao largo: * pois procurei os vossos mandamentos.
118:46 Diante dos reis falarei dos vossos preceitos: * e me não envergonharei.
118:47 Meditarei nos vossos mandamentos, * que amo.
118:48 Levantarei as minhas mãos para os vossos mandamentos, que amo: * e exercitar-me-ei nas vossas justificações.
Omite-se Glória
Psalmus 118(49-64) [2]
118:49 (Zai) Memor esto verbi tui servo tuo, * in quo mihi spem dedísti.
118:50 Hæc me consoláta est in humilitáte mea: * quia elóquium tuum vivificávit me.
118:51 Supérbi iníque agébant usquequáque: * a lege autem tua non declinávi.
118:52 Memor fui judiciórum tuórum a sǽculo, Dómine: * et consolátus sum.
118:53 Deféctio ténuit me, * pro peccatóribus derelinquéntibus legem tuam.
118:54 Cantábiles mihi erant justificatiónes tuæ, * in loco peregrinatiónis meæ.
118:55 Memor fui nocte nóminis tui, Dómine: * et custodívi legem tuam.
118:56 Hæc facta est mihi: * quia justificatiónes tuas exquisívi.
118:57 (Heth) Pórtio mea, Dómine, * dixi custodíre legem tuam.
118:58 Deprecátus sum fáciem tuam in toto corde meo: * miserére mei secúndum elóquium tuum.
118:59 Cogitávi vias meas: * et convérti pedes meos in testimónia tua.
118:60 Parátus sum, et non sum turbátus: * ut custódiam mandáta tua.
118:61 Funes peccatórum circumpléxi sunt me: * et legem tuam non sum oblítus.
118:62 Média nocte surgébam ad confiténdum tibi, * super judícia justificatiónis tuæ.
118:63 Párticeps ego sum ómnium timéntium te: * et custodiéntium mandáta tua.
118:64 Misericórdia tua, Dómine, plena est terra: * justificatiónes tuas doce me.
Gloria omittitur
Salmo 118(49-64) [2]
118:49 (ZAIN) Lembrai-Vos da promessa que fizestes ao vosso servo, * com a qual me destes esperança.
118:50 Consolou-me isto no meu abatimento: * pois a vossa palavra me vivificou.
118:51 Os soberbos procediam iniquamente sem cessar: * mas eu me não afastei da vossa lei.
118:52 Lembrei-me dos juízos que exercestes em todos os séculos, ó Senhor: * e consolei-me.
118:53 Desfaleci, * vendo os pecadores que abandonavam a vossa lei.
118:54 Vossas justificações eram cantadas por mim, * no lugar da minha peregrinação.
118:55 Lembrei-me do vosso nome, ó Senhor, durante a noite: * e guardei a vossa lei.
118:56 Isto me aconteceu: * pois busquei cuidadoso as vossas justificações.
118:57 (HETH) A minha porção, ó Senhor, * é guardar a vossa lei, disse eu.
118:58 Supliquei na vossa presença de todo meu coração: * compadecei-Vos de mim, segundo a vossa palavra.
118:59 Considerei os meus caminhos: * e voltei os meus pés para os vossos testemunhos.
118:60 Estou resolvido e me não tenho perturbado: * a guardar os vossos mandamentos.
118:61 As redes dos pecadores me cingiram: * mas da vossa lei me não esqueci.
118:62 À meia noite levantava-me para Vos louvar, * pelos juízos de vossas justificações.
118:63 Sou associado de todos os que Vos temem: * e dos que guardam os vossos mandamentos.
118:64 A terra está cheia, ó Senhor, da vossa misericórdia: * ensinai-me as vossas justificações.
Omite-se Glória
Psalmus 118(65-80) [3]
118:65 (Teth) Bonitátem fecísti cum servo tuo, Dómine, * secúndum verbum tuum.
118:66 Bonitátem, et disciplínam, et sciéntiam doce me: * quia mandátis tuis crédidi.
118:67 Priúsquam humiliárer ego delíqui: * proptérea elóquium tuum custodívi.
118:68 Bonus es tu: * et in bonitáte tua doce me justificatiónes tuas.
118:69 Multiplicáta est super me iníquitas superbórum: * ego autem in toto corde meo scrutábor mandáta tua.
118:70 Coagulátum est sicut lac cor eórum: * ego vero legem tuam meditátus sum.
118:71 Bonum mihi quia humiliásti me: * ut discam justificatiónes tuas.
118:72 Bonum mihi lex oris tui, * super míllia auri et argénti.
118:73 (Joth) Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me: * da mihi intelléctum, et discam mandáta tua.
118:74 Qui timent te vidébunt me, et lætabúntur: * quia in verba tua supersperávi.
118:75 Cognóvi, Dómine, quia ǽquitas judícia tua: * et in veritáte tua humiliásti me.
118:76 Fiat misericórdia tua ut consolétur me, * secúndum elóquium tuum servo tuo.
118:77 Véniant mihi miseratiónes tuæ, et vivam: * quia lex tua meditátio mea est.
118:78 Confundántur supérbi, quia injúste iniquitátem fecérunt in me: * ego autem exercébor in mandátis tuis.
118:79 Convertántur mihi timéntes te: * et qui novérunt testimónia tua.
118:80 Fiat cor meum immaculátum in justificatiónibus tuis, * ut non confúndar.
Gloria omittitur
Salmo 118(65-80) [3]
118:65 (TETH) Tendes usado de bondade com vosso servo, ó Senhor, * segundo a vossa palavra.
118:66 Ensinai-me bondade, disciplina e ciência: * pois acreditei nos vossos mandamentos.
118:67 Antes de ser humilhado eu pequei: * mas agora obedeço à vossa palavra.
118:68 Bom sois Vós: * e por vossa bondade, ensinai-me as vossas justificações.
118:69 A iniquidade dos soberbos multiplicou-se sobre mim: * porém eu, guardarei de todo meu coração os vossos mandamentos.
118:70 O coração deles coalhou-se como leite: * porém, ocupei-me em meditar na vossa lei.
118:71 Para mim foi bom que me humilhásseis: * para aprender as vossas justificações.
118:72 A lei da vossa boca é boa para mim, * melhor que milhares de ouro e prata.
118:73 (JOD) Vossas mãos fizeram-me e formaram-me: * dai-me inteligência e aprenderei os vossos mandamentos.
118:74 Os que Vos temem ver-me-ão e alegrar-se-ão: * pois nas vossas palavras pus grande esperança.
118:75 Conheci, ó Senhor, que os vossos juízos são de equidade: * e que me humilhastes segundo a vossa justiça.
118:76 Venha a vossa misericórdia consolar-me, * segundo a palavra que destes ao vosso servo.
118:77 Venham a mim as vossas misericórdias e viverei: * pois a vossa lei é a minha meditação.
118:78 Sejam confundidos os soberbos, pois injustamente maquinaram males contra mim: * eu, porém, reflectirei os vossos mandamentos.
118:79 Voltem-se para mim os que Vos temem: * e os que conhecem os vossos testemunhos.
118:80 Seja imaculado o meu coração nas vossas justificações, * para que não seja confundido.
Omite-se Glória
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Verso{omitido}
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [4]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [4]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Sextam

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi {Salmos e antífonas ex Proprio de Tempore}
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Psalmus 118(81-96) [1]
118:81 (Caph) Defécit in salutáre tuum ánima mea: * et in verbum tuum supersperávi.
118:82 Defecérunt óculi mei in elóquium tuum, * dicéntes: Quando consoláberis me?
118:83 Quia factus sum sicut uter in pruína: * justificatiónes tuas non sum oblítus.
118:84 Quot sunt dies servi tui? * quando fácies de persequéntibus me judícium?
118:85 Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes: * sed non ut lex tua.
118:86 Ómnia mandáta tua véritas: * iníque persecúti sunt me, ádjuva me.
118:87 Paulo minus consummavérunt me in terra: * ego autem non derelíqui mandáta tua.
118:88 Secúndum misericórdiam tuam vivífica me: * et custódiam testimónia oris tui.
118:89 (Laméd) In ætérnum, Dómine, * verbum tuum pérmanet in cælo.
118:90 In generatiónem et generatiónem véritas tua: * fundásti terram, et pérmanet.
118:91 Ordinatióne tua persevérat dies: * quóniam ómnia sérviunt tibi.
118:92 Nisi quod lex tua meditátio mea est: * tunc forte periíssem in humilitáte mea.
118:93 In ætérnum non oblivíscar justificatiónes tuas: * quia in ipsis vivificásti me.
118:94 Tuus sum ego, salvum me fac: * quóniam justificatiónes tuas exquisívi.
118:95 Me exspectavérunt peccatóres ut pérderent me: * testimónia tua intelléxi.
118:96 Omnis consummatiónis vidi finem: * latum mandátum tuum nimis.
Gloria omittitur
Salmo 118(81-96) [1]
118:81 (CAPH) Minha alma desfaleceu à espera da vossa salvação: * e na vossa palavra tenho confiado.
118:82 Meus olhos cansaram-se de esperar a vossa palavra, * dizendo:quando me consolareis?
118:83 Pois tornei-me como um odre exposto à geada: * mas me não esqueci das vossas justificações.
118:84 Quantos são os dias do vosso servo? * Quando fareis justiça aos que me perseguem?
118:85 Narraram-me ímpias fábulas: * mas não são como a vossa lei.
118:86 Todos vossos mandamentos são verdade: * injustamente me têm perseguido, socorrei-me.
118:87 Por pouco não deram cabo de mim na terra: * eu, porém, não abandonei os vossos mandamentos.
118:88 Vivificai-me segundo a vossa misericórdia: * e guardarei os testemunhos saídos da vossa boca.
118:89 (LAMED) Para sempre, ó Senhor, * permanece no céu a vossa palavra.
118:90 Vossa verdade de geração em geração: * fundastes a terra e ela permanece.
118:91 Por vossa ordem perseveram os dias: * pois tudo Vos serve.
118:92 Se a vossa lei não tivesse sido a minha meditação: * por certo teria perecido na minha humilhação.
118:93 Jamais me esquecerei das vossas justificações: * pois nelas me destes a vida.
118:94 Eu sou vosso, salvai-me: * porque procurei as vossas justificações.
118:95 Os pecadores esperaram-me para me perder: * porém, estive atento aos vossos testemunhos.
118:96 Vi o fim de tudo o que é perfeito: * somente a vossa lei não tem limites.
Omite-se Glória
Psalmus 118(97-112) [2]
118:97 (Mem) Quómodo diléxi legem tuam, Dómine? * tota die meditátio mea est.
118:98 Super inimícos meos prudéntem me fecísti mandáto tuo: * quia in ætérnum mihi est.
118:99 Super omnes docéntes me intelléxi: * quia testimónia tua meditátio mea est.
118:100 Super senes intelléxi: * quia mandáta tua quæsívi.
118:101 Ab omni via mala prohíbui pedes meos: * ut custódiam verba tua.
118:102 A judíciis tuis non declinávi: * quia tu legem posuísti mihi.
118:103 Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, * super mel ori meo!
118:104 A mandátis tuis intelléxi: * proptérea odívi omnem viam iniquitátis.
118:105 (Nun) Lucérna pédibus meis verbum tuum, * et lumen sémitis meis.
118:106 Jurávi, et státui * custodíre judícia justítiæ tuæ.
118:107 Humiliátus sum usquequáque, Dómine: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:108 Voluntária oris mei beneplácita fac, Dómine: * et judícia tua doce me.
118:109 Ánima mea in mánibus meis semper: * et legem tuam non sum oblítus.
118:110 Posuérunt peccatóres láqueum mihi: * et de mandátis tuis non errávi.
118:111 Hereditáte acquisívi testimónia tua in ætérnum: * quia exsultátio cordis mei sunt.
118:112 Inclinávi cor meum ad faciéndas justificatiónes tuas in ætérnum, * propter retributiónem.
Gloria omittitur
Salmo 118(97-112) [2]
118:97 (MEM) O quanto amo a vossa lei, ó Senhor! * É a minha meditação todo o dia.
118:98 Com vossos mandamentos me tornastes mais prudente que meus inimigos: * pois os tenho sempre comigo.
118:99 Compreendi mais que todos meus mestres: * pois os vossos testemunhos são a minha meditação.
118:100 Entendi mais que os anciãos: * pois procurei os vossos mandamentos.
118:101 De todo o mau caminho retirei os meus pés: * para guardar as vossas palavras.
118:102 Não me desviei dos vossos juízos: * pois Vós me prescrevestes uma lei.
118:103 Quão doces são as vossas palavras ao meu paladar, * à minha boca são-no mais que o mel.
118:104 Com vossos mandamentos aprendi: * por isso odeio todo o caminho da iniquidade.
118:105 (NUN) Lanterna para os meus passos é a vossa palavra * e luz para os meus caminhos.
118:106 Jurei e determinei * guardar os juízos da vossa justiça.
118:107 Tenho sido imensamente humilhado, ó Senhor: * vivificai-me segundo a vossa palavra.
118:108 Fazei, ó Senhor, que Vos seja agradável as ofertas da minha boca: * e ensinai-me os vossos juízos.
118:109 Minha alma está sempre nas minhas mãos: * e me não esqueci da vossa lei.
118:110 Os pecadores armaram-me laços: * e me não apartei dos vossos mandamentos.
118:111 Adquiri os vossos testemunhos para que sejam eternamente o meu património: * pois são a alegria do meu coração.
118:112 Inclinei o meu coração a praticar sempre as vossas justificações, * pela retribuição.
Omite-se Glória
Psalmus 118(113-128) [3]
118:113 (Samech) Iníquos ódio hábui: * et legem tuam diléxi.
118:114 Adjútor et suscéptor meus es tu: * et in verbum tuum supersperávi.
118:115 Declináte a me, malígni: * et scrutábor mandáta Dei mei.
118:116 Súscipe me secúndum elóquium tuum, et vivam: * et non confúndas me ab exspectatióne mea.
118:117 Ádjuva me, et salvus ero: * et meditábor in justificatiónibus tuis semper.
118:118 Sprevísti omnes discedéntes a judíciis tuis: * quia injústa cogitátio eórum.
118:119 Prævaricántes reputávi omnes peccatóres terræ: * ídeo diléxi testimónia tua.
118:120 Confíge timóre tuo carnes meas: * a judíciis enim tuis tímui.
118:121 (Ain) Feci judícium et justítiam: * non tradas me calumniántibus me.
118:122 Súscipe servum tuum in bonum: * non calumniéntur me supérbi.
118:123 Óculi mei defecérunt in salutáre tuum: * et in elóquium justítiæ tuæ.
118:124 Fac cum servo tuo secúndum misericórdiam tuam: * et justificatiónes tuas doce me.
118:125 Servus tuus sum ego: * da mihi intelléctum, ut sciam testimónia tua.
118:126 Tempus faciéndi, Dómine: * dissipavérunt legem tuam.
118:127 Ídeo diléxi mandáta tua, * super aurum et topázion.
118:128 Proptérea ad ómnia mandáta tua dirigébar: * omnem viam iníquam ódio hábui.
Gloria omittitur
Salmo 118(113-128) [3]
118:113 (SAMECH) Odiei os iníquos: * e amei a vossa lei.
118:114 Vós sois o meu defensor e o meu amparo: * e pus toda minha esperança na vossa palavra.
118:115 Retirai-vos de mim, malignos: * e estudarei os mandamentos do meu Deus.
118:116 Amparai-me segundo a vossa promessa e viverei: * e não permitais que seja confundido no que espero.
118:117 Ajudai-me e serei salvo: * e meditarei sempre nas vossas justificações.
118:118 Desprezastes todos os que se desviam dos vossos juízos: * pois é injusto o seu pensamento.
118:119 Avaliei como prevaricadores todos os pecadores da terra: * por isso amei os vossos testemunhos.
118:120 Traspassai as minhas carnes com vosso temor: * de facto, temi os vossos juízos.
118:121 (AIN) Tenho feito juízo e a justiça: * aos que me caluniam me não entregues.
118:122 Amparai o vosso servo para o bem: * me não caluniem os soberbos.
118:123 Meus olhos desfaleceram à espera da vossa salvação: * e das promessas da vossa justiça.
118:124 Tratai o vosso servo segundo a vossa misericórdia: * e ensinai-me as vossas justificações.
118:125 Eu sou vosso servo: * dai-me inteligência, para que conheça os vossos testemunhos.
118:126 É tempo, ó Senhor, de procederdes: * dissiparam a vossa lei.
118:127 Por isso amei os vossos mandamentos, * mais do que o ouro e o topázio.
118:128 Por isso me tenho dirigido a todos vossos mandamentos: * e odiei todo o caminho injusto.
Omite-se Glória
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Verso{omitido}
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [4]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [4]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Nonam

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi {Salmos e antífonas ex Proprio de Tempore}
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Psalmus 118(129-144) [1]
118:129 (Phe) Mirabília testimónia tua: * ídeo scrutáta est ea ánima mea.
118:130 Declarátio sermónum tuórum illúminat: * et intelléctum dat párvulis.
118:131 Os meum apérui, et attráxi spíritum: * quia mandáta tua desiderábam.
118:132 Áspice in me, et miserére mei, * secúndum judícium diligéntium nomen tuum.
118:133 Gressus meos dírige secúndum elóquium tuum: * et non dominétur mei omnis injustítia.
118:134 Rédime me a calúmniis hóminum: * ut custódiam mandáta tua.
118:135 Fáciem tuam illúmina super servum tuum: * et doce me justificatiónes tuas.
118:136 Éxitus aquárum deduxérunt óculi mei: * quia non custodiérunt legem tuam.
118:137 (Sade) Justus es, Dómine: * et rectum judícium tuum.
118:138 Mandásti justítiam testimónia tua: * et veritátem tuam nimis.
118:139 Tabéscere me fecit zelus meus: * quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.
118:140 Ignítum elóquium tuum veheménter: * et servus tuus diléxit illud.
118:141 Adolescéntulus sum ego et contémptus: * justificatiónes tuas non sum oblítus.
118:142 Justítia tua, justítia in ætérnum: * et lex tua véritas.
118:143 Tribulátio, et angústia invenérunt me: * mandáta tua meditátio mea est.
118:144 Ǽquitas testimónia tua in ætérnum: * intelléctum da mihi, et vivam.
Gloria omittitur
Salmo 118(129-144) [1]
118:129 (PHE) Os vossos testemunhos são admiráveis: * por isso os tem investigado a minha alma.
118:130 A decleração das vossas palavras alumia: * e dá inteligência aos pequenos.
118:131 Abri a minha boca e respirei: * pois desejava os vossos mandamentos.
118:132 Olhai para mim e compadecei-Vos de mim, * segundo o juízo que usais com os que amam o vosso nome.
118:133 Encaminhai os meus passos segundo a vossa palavra: * e me não domine iniquidade alguma.
118:134 Livrai-me das injúrias dos homens: * para que guarde os vossos mandamentos.
118:135 Fazei que a luz do vosso rosto reluza sobre o vosso servo: * e ensinai-me as vossas justificações.
118:136 Meus olhos derramaram rios de lágrimas: * por a vossa lei não terem guardado.
118:137 (SADE) Vós sois justo, ó Senhor: * e o vosso juízo é recto.
118:138 Ordenastes os vossos testemunhos com justiça: * como a vossa suma verdade.
118:139 Meu zelo consumiu-me: * pois os meus inimigos se esqueceram das vossas palavras.
118:140 Refinadíssima é vossa palavra: * e o vosso servo a tem amado.
118:141 Eu sou pequeno e desprezível: * mas me não esqueci das vossas justificações.
118:142 Vossa justiça é justiça eterna: * e a vossa lei é a verdade.
118:143 A tribulação e a angústia surpreenderam-me: * os vossos mandamentos são minha meditação.
118:144 Vossos testemunhos são equidade eterna: * dai-me a inteligência deles e viverei.
Omite-se Glória
Psalmus 118(145-160) [2]
118:145 (Coph) Clamávi in toto corde meo, exáudi me, Dómine: * justificatiónes tuas requíram.
118:146 Clamávi ad te, salvum me fac: * ut custódiam mandáta tua.
118:147 Prævéni in maturitáte, et clamávi: * quia in verba tua supersperávi.
118:148 Prævenérunt óculi mei ad te dilúculo: * ut meditárer elóquia tua.
118:149 Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine: * et secúndum judícium tuum vivífica me.
118:150 Appropinquavérunt persequéntes me iniquitáti: * a lege autem tua longe facti sunt.
118:151 Prope es tu, Dómine: * et omnes viæ tuæ véritas.
118:152 Inítio cognóvi de testimóniis tuis: * quia in ætérnum fundásti ea.
118:153 (Res) Vide humilitátem meam, et éripe me: * quia legem tuam non sum oblítus.
118:154 Júdica judícium meum, et rédime me: * propter elóquium tuum vivífica me.
118:155 Longe a peccatóribus salus: * quia justificatiónes tuas non exquisiérunt.
118:156 Misericórdiæ tuæ multæ, Dómine: * secúndum judícium tuum vivífica me.
118:157 Multi qui persequúntur me, et tríbulant me: * a testimóniis tuis non declinávi.
118:158 Vidi prævaricántes, et tabescébam: * quia elóquia tua non custodiérunt.
118:159 Vide quóniam mandáta tua diléxi, Dómine: * in misericórdia tua vivífica me.
118:160 Princípium verbórum tuórum, véritas: * in ætérnum ómnia judícia justítiæ tuæ.
Gloria omittitur
Salmo 118(145-160) [2]
118:145 (COPH) Clamei de todo meu coração, ouvi-me, ó Senhor: * buscarei as vossas justificações.
118:146 A Vós Clamei, salvai-me: * para que guarde os vossos mandamentos.
118:147 Antecipei a aurora e clamei: * pois muito esperei nas vossas palavras.
118:148 Meus olhos anteciparam-se para Vós desde a aurora: * para meditar as vossas palavras.
118:149 Ouvi a minha voz, ó Senhor, segundo a vossa misericórdia: * e dai-me vida segundo o vosso juízo.
118:150 Meus perseguidores aproximaram-se da iniquidade: * e desviaram-se da vossa lei.
118:151 Perto estais, ó Senhor: * e todos vossos caminhos são verdade.
118:152 Desde o princípio soube dos vossos testemunhos: * que estabelecestes para sempre.
118:153 (RES) Olhai para o meu abatimento e livrai-me: * pois me não tenho esquecido da vossa lei.
118:154 Julgai a minha causa e libertai-me: * dai-me a vida segundo a vossa palavra.
118:155 A salvação está longe dos pecadores: * pois não buscam as vossas justificações.
118:156 Muitas são as vossas misericórdias, ó Senhor: * dai-me a vida segundo o vosso juízo.
118:157 Muitos são os que me perseguem e me atribulam: * porém, me não desviei dos vossos mandamentos.
118:158 Vi os prevaricadores e consumia-me: * pois não guardaram eles as vossas palavras.
118:159 Vede, ó Senhor, quanto tenho amado os vossos mandamentos: * vivificai-me na vossa misericórdia.
118:160 O princípio das vossas palavras é a verdade: * todos os juízos da vossa justiça são eternos.
Omite-se Glória
Psalmus 118(161-176) [3]
118:161 (Sin) Príncipes persecúti sunt me gratis: * et a verbis tuis formidávit cor meum.
118:162 Lætábor ego super elóquia tua: * sicut qui invénit spólia multa.
118:163 Iniquitátem ódio hábui, et abominátus sum: * legem autem tuam diléxi.
118:164 Sépties in die laudem dixi tibi, * super judícia justítiæ tuæ.
118:165 Pax multa diligéntibus legem tuam: * et non est illis scándalum.
118:166 Exspectábam salutáre tuum, Dómine: * et mandáta tua diléxi.
118:167 Custodívit ánima mea testimónia tua: * et diléxit ea veheménter.
118:168 Servávi mandáta tua, et testimónia tua: * quia omnes viæ meæ in conspéctu tuo.
118:169 (Thau) Appropínquet deprecátio mea in conspéctu tuo, Dómine: * juxta elóquium tuum da mihi intelléctum.
118:170 Intret postulátio mea in conspéctu tuo: * secúndum elóquium tuum éripe me.
118:171 Eructábunt lábia mea hymnum, * cum docúeris me justificatiónes tuas.
118:172 Pronuntiábit lingua mea elóquium tuum: * quia ómnia mandáta tua ǽquitas.
118:173 Fiat manus tua ut salvet me: * quóniam mandáta tua elégi.
118:174 Concupívi salutáre tuum, Dómine: * et lex tua meditátio mea est.
118:175 Vivet ánima mea, et laudábit te: * et judícia tua adjuvábunt me.
118:176 Errávi, sicut ovis, quæ périit: * quǽre servum tuum, quia mandáta tua non sum oblítus.
Gloria omittitur
Salmo 118(161-176) [3]
118:161 (SIN) Os príncipes perseguiram-me sem causa: * porém, o meu coração temeu as vossas palavras.
118:162 Eu alegro-me nas vossas promessas: * como quem encontra muitos despojos.
118:163 Odiei e detestei a iniquidade: * mas amei a vossa lei.
118:164 Sete vezes ao dia Vos dirigi louvores, * pelos juízos da vossa justiça.
118:165 Possuem muita paz os que amam a vossa lei: * e não há para eles escândalo.
118:166 Esperava a vossa salvação, ó Senhor: * e amei os vossos mandamentos.
118:167 Minha alma guardou os vossos testemunhos: * e ardentemente os amou.
118:168 Guardei os vossos mandamentos e os vossos testemunhos: * pois todos meus caminhos estão diante de Vós.
118:169 (TAU) Chegue a minha súplica à vossa presença, ó Senhor: * dai-me entendimento segundo a vossa palavra.
118:170 Entre a minha petição até à vossa presença: * livrai-me segundo a vossa palavra.
118:171 Dos meus lábios sairá um hino, * quando me ensinardes as vossas justificações.
118:172 Minha língua anunciará a vossa palavra: * pois todos vossos mandamentos são equidade.
118:173 Estendei a vossa mão para me salvar: * porque escolhi os vossos mandamentos.
118:174 Tenho desejado a vossa salvação, ó Senhor : * e a vossa lei é a minha meditação.
118:175 Minha alma viverá e Vos louvará: * e os vossos juízos serão o meu apoio.
118:176 Errante, como ovelha que se extraviou: * buscai o vosso servo, pois me não esqueci dos vossos mandamentos.
Omite-se Glória
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Verso{omitido}
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [4]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [4]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Vesperas

Incipit {specialis}
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Início {especial}
secreto
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amen.
Psalmi {Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Cálicem * salutáris accípiam et nomen Dómini invocábo.
Psalmus 115 [1]
115:1 Crédidi, propter quod locútus sum: * ego autem humiliátus sum nimis.
115:2 Ego dixi in excéssu meo: * Omnis homo mendax.
115:3 Quid retríbuam Dómino, * pro ómnibus, quæ retríbuit mihi?
115:4 Cálicem salutáris accípiam: * et nomen Dómini invocábo.
115:5 Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo ejus: * pretiósa in conspéctu Dómini mors sanctórum ejus:
115:7 O Dómine, quia ego servus tuus: * ego servus tuus, et fílius ancíllæ tuæ.
115:8 Dirupísti víncula mea: * tibi sacrificábo hóstiam laudis, et nomen Dómini invocábo.
115:9 Vota mea Dómino reddam in conspéctu omnis pópuli ejus: * in átriis domus Dómini, in médio tui, Jerúsalem.
Gloria omittitur
Ant. Cálicem salutáris accípiam et nomen Dómini invocábo.
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Ant. I will take the cup of salvation; * and call upon the Name of the Lord.
Salmo 115 [1]
115:1 Acreditei, por isso falei: * contudo, fui grandemente humilhado.
115:2 Disse eu no meu êxtase: * todo o homem é mentiroso.
115:3 Que darei em retribuição ao Senhor, * por tudo que me deu?
115:4 Tomarei o cálice da salvação: * e invocarei o nome do Senhor.
115:5 Cumprirei os meus votos ao Senhor, ante todo seu povo: * é preciosa aos olhos do Senhor a morte dos seus santos:
115:6 Ó Senhor, eu sou vosso servo: * eu sou vosso servo e filho de vossa serva.
115:7 Quebrastes as minhas cadeias: * Vos oferecerei uma hóstia de louvor e invocarei o nome do Senhor.
115:8 Cumprirei os meus votos ao Senhor ante todo seu povo: * nos átrios da casa do Senhor, no meio de Vós, ó Jerusalém.
Omite-se Glória
Ant. I will take the cup of salvation; and call upon the Name of the Lord.
Ant. Cum his, * qui odérunt pacem eram pacíficus: dum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Psalmus 119 [2]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Gloria omittitur
Ant. Cum his, qui odérunt pacem eram pacíficus: dum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Ant. With them * that hate peace I was peaceable; when I spoke unto them they fought against me without a cause.
Salmo 119 [2]
119:1 Na minha tribulação, clamei ao Senhor: * e ouviu-me.
119:2 Ó Senhor, livrai a minha alma dos lábios iníquos, * e da língua dolosa.
119:3 Que te será dado, ou que te será acrescentado, * ó língua dolosa?
119:4 Setas agudas do poderoso, * com brasas devoradoras.
119:5 Ai de mim, o meu desterro prolongou-se, habitei com os moradores de Cedar: * muito andou peregrinando a minha alma.
119:6 Com os que odiavam a paz eu era pacífico: * quando lhes falava, me contradiziam sem motivo.
Omite-se Glória
Ant. With them that hate peace I was peaceable; when I spoke unto them they fought against me without a cause.
Ant. Ab homínibus * iníquis líbera me, Dómine.
Psalmus 139 [3]
139:2 Éripe me, Dómine, ab hómine malo: * a viro iníquo éripe me.
139:3 Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: * tota die constituébant prǽlia.
139:4 Acuérunt linguas suas sicut serpéntis: * venénum áspidum sub lábiis eórum.
139:5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: * et ab homínibus iníquis éripe me.
139:5 Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt supérbi láqueum mihi:
139:6 Et funes extendérunt in láqueum: * juxta iter scándalum posuérunt mihi.
139:7 Dixi Dómino: Deus meus es tu: * exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.
139:8 Dómine, Dómine, virtus salútis meæ: * obumbrásti super caput meum in die belli.
139:9 Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: * cogitavérunt contra me, ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
139:10 Caput circúitus eórum: * labor labiórum ipsórum opériet eos.
139:11 Cadent super eos carbónes, in ignem deícies eos: * in misériis non subsístent.
139:12 Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum injústum mala cápient in intéritu.
139:13 Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium ínopis: * et vindíctam páuperum.
139:14 Verúmtamen justi confitebúntur nómini tuo: * et habitábunt recti cum vultu tuo.
Gloria omittitur
Ant. Ab homínibus iníquis líbera me, Dómine.
Ant. O Lord, preserve me * from the wicked man.
Salmo 139 [3]
139:1 Livrai-me, ó Senhor, do homem malvado: * livrai-me do homem iníquo.
139:2 Maquinam iniquidades no coração: * todo o dia armam combates.
139:3 Afiaram as suas línguas como serpentes: * têm veneno de áspides debaixo de seus lábios.
139:4 Guardai-me, ó Senhor, da mão do pecador: * e livrai-me dos homens iníquos.
139:5 Que planearam derrubar os meus passos: * os soberbos me armaram ocultamente um laço.
139:6 Estenderam redes para o embuste: * junto do caminho me colocavam obstáculos.
139:7 Disse ao Senhor:Vós sois o meu Deus: * atendei, ó Senhor, à voz da minha súplica.
139:8 Senhor, ó Senhor, fortaleza da minha salvação: * cobristes a minha cabeça no dia da batalha.
139:9 Contra o meu desejo me não entregueis ao pecador, Senhor: * eles maquinaram contra mim, me não desampareis, para que se não exultem.
139:10 A cabeça daqueles que me cercam: * o trabalho dos seus lábios os cobrirá.
139:11 Cairão sobre eles brasas, no fogo os lançareis: * não subsistirão nas misérias.
139:12 O varão caluniador não prosperará sobre a terra: * o varão injusto caçará o mal até à morte.
139:13 Sei que o Senhor fará justiça ao desvalido: * e que vingará os pobres.
139:14 Contudo, os justos glorificarão o vosso nome: * e os rectos habitarão na vossa presença.
Omite-se Glória
Ant. O Lord, preserve me from the wicked man.
Ant. Custódi me * a láqueo, quem statuérunt mihi, et a scándalis operántium iniquitátem.
Psalmus 140 [4]
140:1 Dómine, clamávi ad te, exáudi me: * inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo: * elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
140:3 Pone, Dómine, custódiam ori meo: * et óstium circumstántiæ lábiis meis.
140:4 Non declínes cor meum in verba malítiæ, * ad excusándas excusatiónes in peccátis.
140:4 Cum homínibus operántibus iniquitátem: * et non communicábo cum eléctis eórum.
140:5 Corrípiet me justus in misericórdia, et increpábit me: * óleum autem peccatóris non impínguet caput meum.
140:6 Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum: * absórpti sunt juncti petræ júdices eórum.
140:7 Áudient verba mea quóniam potuérunt: * sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram.
140:8 Dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum: * quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non áuferas ánimam meam.
140:9 Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi: * et a scándalis operántium iniquitátem.
140:10 Cadent in retiáculo ejus peccatóres: * singuláriter sum ego donec tránseam.
Gloria omittitur
Ant. Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi, et a scándalis operántium iniquitátem.
Ant. Keep me * from the snare which they have laid for me, and the gins of the workers of iniquity.
Salmo 140 [4]
140:1 A Vós clamei, ó Senhor, ouvi-me: * atendei à minha voz, quando clamo a Vós.
140:2 Suba direita como incenso a minha oração na vossa presença: * seja a elevação das minhas mãos como o sacrifício vespertino.
140:3 Ponde, ó Senhor, uma guarda à minha boca: * e aos meus lábios uma porta que os feche.
140:4 Não deixais que meu coração se incline para palavras de malícia, * para buscar desculpas nos pecados.
140:5 Como fazem os homens que operam a iniquidade: * não quero ter parte nas suas escolhas.
140:6 Corrija-me o justo e advirta-me com misericórdia: * mas o azeite do pecador não chegue a ungir a minha cabeça.
140:7 Porque até a minha oração é contra o que lhe agrada: * os seus juízes serão precipitados ao longo dos rochedos.
140:8 Ouvirão as minhas palavras porque são poderosas: * como o torrão se desfaz à flor do solo.
140:9 Foram dissipados os nossos ossos junto do inferno: * mas para Vós, Senhor, ó Senhor, estão os meus olhos:em Vós tenho esperado, me não tireis a vida.
140:10 Guardai-me do laço que me armaram: * e das emboscadas dos que praticam a iniquidade.
140:11 Os pecadores cairão na sua rede: * quanto a mim, estou só até conseguir passar.
Omite-se Glória
Ant. Keep me from the snare which they have laid for me, and the gins of the workers of iniquity.
Ant. Considerábam * ad déxteram, et vidébam, et non erat qui cognósceret me.
Psalmus 141 [5]
141:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Dóminum deprecátus sum:
141:3 Effúndo in conspéctu ejus oratiónem meam, * et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio.
141:4 In deficiéndo ex me spíritum meum, * et tu cognovísti sémitas meas.
141:4 In via hac, qua ambulábam, * abscondérunt láqueum mihi.
141:5 Considerábam ad déxteram, et vidébam: * et non erat qui cognósceret me.
141:5 Périit fuga a me, * et non est qui requírat ánimam meam.
141:6 Clamávi ad te, Dómine, * dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium.
141:7 Inténde ad deprecatiónem meam: * quia humiliátus sum nimis.
141:7 Líbera me a persequéntibus me: * quia confortáti sunt super me.
141:8 Educ de custódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo: * me exspéctant justi, donec retríbuas mihi.
Gloria omittitur
Ant. Considerábam ad déxteram, et vidébam, et non erat qui cognósceret me.
Ant. I looked * on my right hand and beheld: but there was no man that would know me.
Salmo 141 [5]
141:1 Com a minha voz clamei ao Senhor: * com minha voz supliquei ao Senhor:
141:2 Derramo na sua presença a minha oração, * e exponho diante d’Ele a minha tribulação.
141:3 Quando o meu espírito foi desfalecendo, * Vós conhecestes as minhas veredas.
141:4 No caminho por onde andava, * me armaram laços ocultos.
141:5 Voltava-me para a minha direita e olhava: * e não havia quem me conhecesse.
141:6 Falhou-me a fuga, * e não há quem se importe com minha vida.
141:7 A Vós clamei, ó Senhor, * e disse:Vós sois a minha esperança, a minha porção na terra dos viventes.
141:8 Atendei à minha súplica: * pois fui sumamente humilhado.
141:9 Livrai-me dos que me perseguem: * pois se tornaram mais fortes do que eu.
141:10 Tirai a minha alma desta prisão para dar glória ao vosso nome: * estão-me esperando os justos, até que me recompenses.
Omite-se Glória
Ant. I looked on my right hand and beheld: but there was no man that would know me.
Capitulum Hymnus Versus{omittitur}
Capítulo Hino Verso{omitido}
Canticum Magnificat {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Cum accepísset acétum, * dixit: Consummátum est: et inclináto cápite, emísit spíritum.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
Gloria omittitur
Ant. Cum accepísset acétum, dixit: Consummátum est: et inclináto cápite, emísit spíritum.
Canticum Magnificat {Antífona do Próprio do tempo}
Ant. When He had received the vinegar, * he said: It is finished! and he bowed his Head, and gave up the Ghost.
Canticle of the Blessed Virgin
Luke 1:46-55
1:46 My soul * doth magnify the Lord.
1:47 And my spirit hath rejoiced * in God my Saviour.
1:48 Because he hath regarded the humility of his handmaid; * for behold from henceforth all generations shall call me blessed.
1:49 Because he that is mighty, hath done great things to me; * and holy is his name.
1:50 And his mercy is from generation unto generations, * to them that fear him.
1:51 He hath shewed might in his arm: * he hath scattered the proud in the conceit of their heart.
1:52 He hath put down the mighty from their seat, * and hath exalted the humble.
1:53 He hath filled the hungry with good things; * and the rich he hath sent empty away.
1:54 He hath received Israel his servant, * being mindful of his mercy:
1:55 As he spoke to our fathers, * to Abraham and to his seed for ever.
46
A minha alma glorifica ao Senhor *
47
E o meu espírito se alegra em Deus, meu Salvador.
48
Porque pôs os olhos na humildade da sua serva: *
De hoje em diante me chamarão bem-aventurada
Todas as gerações
49
O Todo-poderoso fez em mim maravilhas: *
Santo é o seu nome.
50
A sua misericórdia se estende de geração em geração *
Sobre aqueles que O temem.
51
Manifestou o poder do seu braço *
E dispersou os soberbos.
52
Derrubou os poderosos de seus tronos *
E exaltou os humildes.
53
Aos famintos encheu de bens *
E aos ricos despediu de mãos vazios.
54
Acolheu a Israel, seu servo, *
Lembrado da sua misericórdia,
55
Como tinha prometido a nossos pais, *
A Abraão e à sua descendência para sempre.
Omite-se Glória
Ant. When He had received the vinegar, he said: It is finished! and he bowed his Head, and gave up the Ghost.
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriais{omitido}
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [6]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [6]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen
Suffragium{omittitur}
Sufrágio{omitido}
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Completorium

Special Completorium

Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Paulo, et ómnibus Sanctis, quia peccávi nimis, cogitatióne, verbo et ópere: percutit sibi pectus mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ídeo precor beátam Maríam semper Vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Joánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, et omnes Sanctos, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Misereátur nostri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam. Amen.
Indulgéntiam, absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Special Completorium

Eu me confesso a Deus, todo poderoso, à bem-aventurada sempre Virgem Maria, ao bem-aventurado S. Miguel Arcanjo, ao bem-aventurado S. João Baptista, aos Santos Apóstolos S. Pedro e S. Paulo, e a todos os santos: que pequei muitas vezes por pensamentos, palavras e obras: Por minha culpa, por minha culpa, por minha tão grande culpa. Portanto rogo à bem-aventurada sempre Virgem Maria, ao bem-aventurado S. Miguel Arcanjo, ao bem-aventurado S. João Baptista, aos Santos Apóstolos S. Pedro e S. Paulo, e a todos os Santos, que rogueis a Deus, nosso Senhor, por mim.
Compadeça-se de vós o Senhor omnipotente; vos perdoe os pecados e guie até à vida eterna.
Amen.
Que o Senhor cruz omnipotente e misericordioso nos conceda o perdão, a absolvição e a remissão dos nossos pecados.
Amen.
Psalmus 4 [7]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus justítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium justítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
Gloria omittitur
Salmo 4 [7]
4:1 Quando O invoquei, me ouviu o Deus da minha justiça: * na tribulação me dilatastes.
4:2 Tende compaixão de mim, * e escutai a minha oração.
4:3 Filhos dos homens, até quando duros de coração sereis? * Porque amais a vaidade e mentiras buscais?
4:4 Sabei, pois, que o Senhor fez maravilhoso o seu santo: * o Senhor escutar-me-á, quando a Ele clamar.
4:5 Irai-vos e não pequeis: * do que dizeis nos vossos corações, nos vossos leitos arrependei-vos.
4:6 Oferecei sacrifícios de justiça e esperai no Senhor. * Muitos dizem: quem nos mostrará o bem?
4:7 Gravada está sobre nós a luz de vossa face, ó Senhor: * no meu coração infundistes alegria.
4:8 Pelo fruto do seu trigo, vinho e azeite * se multiplicam.
4:9 Em paz dormirei * e tranquilo descansarei;
4:10 Porque Vós, ó Senhor, de forma singular * na esperança me firmastes.
Omite-se Glória
Psalmus 30(1-6) [8]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in justítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
Gloria omittitur
Salmo 30(1-6) [8]
30:1 Em Vós esperei, ó Senhor, não permitais que seja jamais confundido: * livrai-me na vossa justiça.
30:2 Inclinai para mim os vossos ouvidos, * acudi prontamente a livrar-me.
30:3 Sede para mim um Deus protector e uma casa de refúgio: * para me salvares.
30:4 Porque Vós sois a minha força e o meu refúgio: * e por causa de vosso nome me conduzíreis e me nutrireis.
30:5 Tirareis-me deste laço, que esconderam de mim: * porque Vós sois o meu protector.
30:6 Em vossas mãos entrego o meu espírito: * me redimistes, Senhor Deus de verdade.
Omite-se Glória
Psalmus 90 [9]
90:1 Qui hábitat in adjutório Altíssimi, * in protectióne Dei cæli commorábitur.
90:2 Dicet Dómino: Suscéptor meus es tu, et refúgium meum: * Deus meus sperábo in eum.
90:3 Quóniam ipse liberávit me de láqueo venántium, * et a verbo áspero.
90:4 Scápulis suis obumbrábit tibi: * et sub pennis ejus sperábis.
90:5 Scuto circúmdabit te véritas ejus: * non timébis a timóre noctúrno,
90:6 A sagítta volánte in die, a negótio perambulánte in ténebris: * ab incúrsu, et dæmónio meridiáno.
90:7 Cadent a látere tuo mille, et decem míllia a dextris tuis: * ad te autem non appropinquábit.
90:8 Verúmtamen óculis tuis considerábis: * et retributiónem peccatórum vidébis.
90:9 Quóniam tu es, Dómine, spes mea: * Altíssimum posuísti refúgium tuum.
90:10 Non accédet ad te malum: * et flagéllum non appropinquábit tabernáculo tuo.
90:11 Quóniam Ángelis suis mandávit de te: * ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
90:12 In mánibus portábunt te: * ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
90:13 Super áspidem, et basilíscum ambulábis: * et conculcábis leónem et dracónem.
90:14 Quóniam in me sperávit, liberábo eum: * prótegam eum, quóniam cognóvit nomen meum.
90:15 Clamábit ad me, et ego exáudiam eum: * cum ipso sum in tribulatióne: erípiam eum et glorificábo eum.
90:16 Longitúdine diérum replébo eum: * et osténdam illi salutáre meum.
Gloria omittitur
Salmo 90 [9]
90:1 O que habita à sombra do Altíssimo, * descansará na protecção do Deus do céu.
90:2 Dirá ao Senhor: Vós sois o meu defensor e o meu refúgio: * o meu Deus, em quem esperarei.
90:3 Porque Ele me livrou do laço dos caçadores, * e da palavra áspera.
90:4 Com seus ombros fazer-te-á sombra: * e debaixo das suas asas esperarás.
90:5 Cercar-te-á como um escudo a sua verdade: * assombros nocturnos não temerás,
90:6 Da seta que voa de dia, nem da trama que ambula nas trevas: * de assaltos, nem do demónio do meio-dia.
90:7 Cairão mil a teu lado e dez mil à tua direita: * mas se não aproximará de ti.
90:8 Com teus olhos então contemplarás: * e verás o castigo dos pecadores.
90:9 Porque Vós sois, ó Senhor, a minha esperança: * o Altíssimo tomaste por teu refúgio.
90:10 O mal não virá sobre ti: * e o flagelo se não aproximará de tua tenda.
90:11 Porque mandou os seus anjos a ti: * para que te velem em todos teus caminhos.
90:12 Eles levar-te-ão nas suas mãos: * para que não tropece o teu pé em pedra alguma.
90:13 Sobre a víbora e o basilisco andarás: * e calcarás o leão e o dragão.
90:14 Porque esperou em mim, livrá-lo-ei: * protegê-lo-ei, porque conheceu o meu nome.
90:15 A mim clamará e eu o ouvirei: * com ele estou na tribulação, livrá-lo-ei e glorificá-lo-ei.
90:16 Enchê-lo-ei de longos dias: * e mostrar-lhe-ei a minha salvação.
Omite-se Glória
Psalmus 133 [10]
133:1 Ecce nunc benedícite Dóminum, * omnes servi Dómini:
133:1 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
133:2 In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, * et benedícite Dóminum.
133:3 Benedícat te Dóminus ex Sion, * qui fecit cælum et terram.
Gloria omittitur
Salmo 133 [10]
133:1 Agora, pois, bendizei o Senhor, * todos os servos do Senhor:
133:2 Vós que estais na casa do Senhor, * nos átrios da casa do nosso Deus.
133:3 De noite levantai as vossas mãos para o santuário, * e bendizei o Senhor.
133:4 Te abençoe de Sião o Senhor, * que fez o céu e a terra.
Omite-se Glória
Canticum Simeonis
Luc. 2:29-32
2:29 Nunc dimíttis servum tuum, Dómine, * secúndum verbum tuum in pace:
2:30 Quia vidérunt óculi mei * salutáre tuum,
2:31 Quod parásti * ante fáciem ómnium populórum,
2:32 Lumen ad revelatiónem géntium, * et glóriam plebis tuæ Israël.
Gloria omittitur
Canticle of Simeon
Luke 2:29-32
2:29 Now thou dost dismiss thy servant, O Lord, * according to thy word in peace;
2:30 Because my eyes have seen * thy salvation,
2:31 Which thou hast prepared * before the face of all peoples:
2:32 A light to the revelation of the Gentiles, * and the glory of thy people Israel.
29
Agora, Senhor, segundo a vossa palavra, *
Deixareis ir em paz o vosso servo,
30
Porque meus olhos viram a salvação, *
31
Que oferecestes a todos os povos:
32
Luz para se revelar às nações *
E glória de Israel, vosso povo.
Omite-se Glória
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius

Psalmus 50 [11]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice

Salmo 50 [11]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help